Maffeo Barberino, wort bewaert, de Eeuwigheyt met een ſeer aerdige vindinge afgebeelt: en ’t ſelve met een ſeer groote ſmaek geſien hebbende, heeft my goed gedacht dieſelve alhier te vertoonen, en dat nae ’t oorſpronghlijcke ſchrift, dat ick uyt des Heeren Barberini boeck, die God lange in den Pauſlijcken ſtoel laet leven, hebbe uytgetrocken.
Hy maelde een Vrouwe af met een ſeer eerwaerdige gedaente, en lange guldene hoofdhairen, die over de ſchouderen nederdaelden, ſoo wel aen de rechter als ſlincker ſyde: haere beyde ſyden waeren uytgeſtreckt, als of die ſich verlengende, twee halve circkels maeckten, buygende ſich d’eene van de rechter, en d’ander van de ſlincker ſyde, boven het hoofd, alwaer zy ſich te ſaemen vereenighden. Zy ſal in yder hand een goude kloot om hoogh houden, weſende geheel in Hemels azuyr blaeu, vol ſterren, afgebeelt. Elck van deſe dingen, drucken de Eeuwigheyt ſeer wel uyt, om dat een ronde noch begin noch eynde heeft. ’t Goud is onbederflijck, en onder alle metallen het alder-volmaecktſte, en de Hemel wort door het azuyr blaeu uytgedruckt, om datter niet is, dat de bederflijckheyt minder onderworpen is, als de Hemel.
Eternita. Eeuwigheyt.
EEn Vrouwe met drie hoofden, die in de ſlincker hand een circkel, en mette rechter de voorſte vinger om hoogh hout.
Dewijl de Eeuwigheyt geen begrijplijcke of taſtlijcke ſake is, ſoo kanſe van ’t Menſchlijck vernuft, dat aen de ſinnen hanght, niet bekent worden, ten zy door ontkenninge, ſeggende dat het een plaets is ſonder veranderinge, een beweginge ſonder beweginge, veranderinge en tijd, ſonder datter voor of nae tijd, begin of eynde is of weſen ſal, gelijck ſulx Petrarcha op ’t laeſt van ſijn Triumph de omſtandigheden van de Eeuuwigheyt verhaelt, datſe geen plaetſe heeft, geweest is, noch is, noch hebben ſal, maer zy is tegenwoordigh en nu, en dat daer in de waere Eeuwigheyd is begrepen. Daerom ſijn de drie hoofden, de drie deelen des tijds, te weten, de tegenwoordige, de toekomende en verledene tijd, diewelcke alle in eene Eeuwigheyt zijn verbonden.
De voorſte opgeheven vinger, beteyckent de beſtandige vaſtigheyt, die in de Eeuwigheyd is, zijnde verre van alle veranderingen afgeſcheyden: want door ’t opſteecken des vingers geeft men te kennen, een ſtantvaſtigh gemoed, dat van ’t geene, hy alreede heeft voorgeſtelt, niet ſal veranderen noch afwijcken.
De Circkel is een teycken van de Eeuwigheyd, om datſe noch begin noch eynde heeft, en om datſe het allervolmaecktſte is van alle dingen.
Fama. Soeckt Geruchte.
Capriccio. Fantaſyen, vreemde Invallen.
_p_129_Capriccio.jpg)
EEn Iongelingh met verſcheyden verwen bekleet, met een Bonet op ’t hoofd, van dieſelve verwe als ’t kleed is, waer op verſcheyden Veederboſſen ſtaen, hebbende in de rechter hand een Blaesbalck, en in de ſlincker een Spoore.
Capriccioſen of Fantaſtike worden die geene genaemt, die door de Ideen of gemeene voorbeeldingen van andere Menſchen, verſcheyden eygen vindingen en wercken bedencken en aennemen: Maer door de wiſpeltuyrigheyt van ’t een op ’t ander, van dieſelve ſlagh, ſoo worden, door
