ONTSCHVLDINGE.
Derhalven ſal ick my, met den Poeet Propertio, vergenoegen, daer hy aldus ſinght:
| Quod ſi deficiant vires, audacia certè Laus erit, in magnis & voluiſſe ſat eſt. | |
| Dat is: | |
| De koenheyt ſtreckt tot lof, ſchoon u beſweeck de macht, Het willen tot wat groots, wort voor de daed geacht. |
Ick heb my oock ſoo ſlaefs aen de taele niet gebonden, dat ick niet ſomtijts andere woorden ſoude hebben gebruyckt, die op de onſe beſt paſten, want yder ſpraecke heeft haere eygen aert en invallen. Oock laet ick my voorſtaen, dat een Overſetter deſe vryheyt toekomt, als hy ſlechts den ſin des Schrijvers geen gewelt doet. Op weinige plaetſen, heb ick eenige Critiſche of naeuwe ſiftingen, ſoo eeniger woorden als opſchriften, voorbedachtlijck laeten doorſlippen, als die nergens toe vorderlijck waeren, als tot oorketelingen voor den Geleerden, en voor den Duytſchen Leeſers, blinde hinderpaelen. Somtijts heb ick oock daer tuſſchen gevoeght, ’t geene ick in verſcheydene Schrijvers, had aengemerckt, en ’t ſelve met ſterrekens * * *, op eenige plaetſen, onderſcheyden.
Dit had ick u, gonſtige Leeſer, voor te draegen, met wenſch, dat het by u met ſoodanigen luſt magh werden aengenomen, als het by my, met grooten arbeyt en yver, is voltrocken. Gebruyckt het dan tot uwer onderwijſinge, en tot naeſpeuringe der deught, konſten en geleertheyt. Vaert wel.
