als men het laecken ſuyvert van andere verwen: Van gelijcken is oock het Gelove, wanneer het ſuyver, en de ziele vol genade en liefde is: Iae ſoodanigh dat zy niet veele werx maeckt, van die dingen, die groote vrolijckheyt toebrengen aen de ſinnen, die totte hovaerdye opſtoocken, maer het Geloof werckt krachtiger en heeft haere volmaecktheyt. Merckt oock op deſe verwe, hoe lichtlijck dat het zy van deſe heylige Deughd af te dwaelen, gelijck het licht is een ſeer wit en ſuyver kleet te bemorſſen. Derhalven ſeydt Arioſto tot ons voorſtel aldus:
’t Gelove wort in ’t wit geciert,
En is van d’Oude ſoo geviert,
Om dat haer kleed van wit ſatijn,
Oock lichtlijck kost beſoedelt zijn.
En om deſe oorſaecke, zijn veele, die in eene ſonde hartneckigh zijn vervallen, van de H. Kercke verworpen, wetende, dat ſoo iemand het eene overtreet, in allen is ſchuldigh.
De hand, die zy op de borſt heeft, vertoont, dat in ’t hert het waere en levendige Gelove ruſt, waer over wy oock ſullen geloont worden, naer ’t geene S. Ian in ſijne Openbaringe aen ’t tweede Capit. ſeyt, Weeſt getrou totter dood, en ick ſal u, ſeyt de Heere, de kroone des levens geven, niet van het verſierde, dat veeltijts vertoont wert in de doodlijcke ſchijn van de ſchoonheyt des lichaems.
Zy hout in d’ander den Kelck, een teycken van ’t Geloof, alwaer alle onſe hoope en het eynde van al onſe begeerte, op ruſt: weſende het Geloof een vaſt vertrouwen: buyten twijfel gegrondveſt op het ſeeckere Weſen Gods, op ſijne voorſienigheyt en mogentheyt.
Fede Christiana. Het Chriſtelijcke Geloof.
EEn Vrouwe ſtaende op eenen vaſten grondſteen, in ’t wit gekleet, hebbende in haer ſlincker hand een Kruys, en in haer rechter een Kelck.
Het Geloof is een vaſt vertrouwen, door het aenſien Godes, van dingen, die door de voorſtellen en bewijſredenen niet blijcken, en waer op nochtans de Chriſtlijcke hope gegrondet is.
Op een grondſteen of baſis iſſe geſtelt, om dat zy is de baſis of Koninginne van alle de andere Deughden, want ſonder deſe is het onmogelijck Gode te behagen, als Ambroſius ſeyt, en Paulus oock totten Hebr. aen ’t xi Capit. leert.
Datſe ſtaet en niet ſit, met een Kelck in de rechter hand, is, om die dingen, die haer paſſen, uyt te drucken, en gelijck S. Auguſtinus en Jacobus ſeggen, ſoo wort door ’t Gelove, ſonder de wercken, niemandt ſaligh noch rechtvaerdigh, want het Geloof ſonder de wercken, is dood, en dat wort door de wercken vervult: Sulx dat wy door onſe wercken, onſe Gelove moeten bewijſen: Want hy gelooft waerachtigh, die door de wercken bewijſt, het geene dat hy gelooft. En om dat dit het voornaemſte van ’t Gelove is, in Ieſum Chriſtum den gekruyſten te geloven, en het Sacrament des Avondmaels te gebruycken, ſoo iſſer ’t Kruys en de Kelck bygevoeght.
Fede Christiana. ’t Chriſten Geloof.
EEn Maeghdeken met een ſeer wit kleet, ſtaende op eenen vierkanten Hoeckſteen, houdende mette rechter hand het Kruys om hoogh, met een open Boeck, waer in zy ſeer ſtijf ſiet, en mette ſlincker voorſte vinger, raeckt zy ’t tipken van ’t oor. Ter ſyden ſtellende de verklaeringe van andere dingen, die alreede verhandelt zijn.
Mette vinger aen ’t oor en met het open Boeck wortſe vertoont, om datter twee middelen zijn, waer door men ’t heyligh Gelove aenneemt: ’t eene is het gehoor, en dat is het voornaemſte, gelijck Paulus Romein, x ſeyt: ’t Gelove komt uyt het gehoor, en ’t gehoor komt uyten woorde Godes. ’t Ander middel is, het leſen van de heylige Boecken, en dit is van minder kracht: Want het Woord Gods is levendigh en krachtigh, en ſcherper dan eenigh tweeſnijdend ſwaerd, raeckende totte deylinge der ziele of des geeſts, oock tottet mergh en ingewanden, en ’t is een onderſcheydſter der kenniſſen en opmerckingen des herten; ’t ſelve ſeydt dieſelve Apoſtel mede totten Hebreen aen ’t vierde Capittel.
