jae ſomtijts naulijck ſich ſelven, om de jalouſie die zy heeft, dat het minſte deeltjen, van ’t geene zy beſit, ſoude verlooren gaen.
De ſlaefſche en vuyle kleedingen, de goude keeten, toegemaeckt als boven, zijn blijcklijcke teyckenen, van de oneedelheyt en ſlavernye der Gierigen.
Het ſchrift aen ’t voorhoofd, verklaert ons dat een Gierigh Mensch, hier door ſich altijt ontdeckt, konnende in al ſijn bedrijf ſich niet verbergen: en om dat deſe maniere van teyckenen by de ſlaven onderhouden wort, toont hy den aert der ſelven, weſende ſlaven van den Rijckdom.
De goude keeten die zy achter haer ſleept, betoont als men op de Schatten en Rijckdommen wel let, datſe ſwaerwichtige laſten en ſchaedelijcke hinderniſſen zijn.
Het weghgejaeghde kindeken, wijſt aen, dat niemant te recht Gierigh is, die niet te gelijck wreed is. En weſende de Godlijcke Majeſteyt gewoon, den eenen meer als den anderen te verrijcken: ſoo is ’t nochtans alſoo, datter geen oorſaecke ontbreeckt, om yder in ſijn ſtaet en beroepinge deughdelijck te handelen: De Gierige verkeerende deſe ordre, ſullen veel liever, met een inſlockende begeerlijckheyt, ’t geene zy hebben, laeten bederven, als dat zy ’t ſouden gebruycken, en de behoeftige onderſtant doen.
Avaritia. Gierigheyt.
EEn oude magere bleecke Vrouwe, in wiens weſen hertzeer en ſwaermoedigheyt uytblinckt, hebbende ter ſyden eenen mageren Wolf, en op de maniere van de Waeterſuchtige, ſalſe een dick lichaem hebben, alwaerſe de eene hand op leyt tot een teycken van ſmerte, mette ander hand ſalſe een Beurſſe vaſt toe-geſlooten houden, daerſe, met groot opmercken, nae ſiet.
Chriſtophorus Landinus verhaelt, dat de Wolf een ſeer vraetachtigh en gierigh Dier is, levende niet alleen opentlijck van eens anders goed, maer oock met looſe en diefſche laeghen, en hem niet ontdeckt vindende van Honden of Iaegers, ſoo ruſt hy niet voor hy de gantſche kudde heeft om hals gebracht, meenende altijt dat hy niet roofs genoegh heeft: Alſoo doet oock de Gierige, nu met bedrogh en ſchelmerye, dan met openbaere rooverye, eens anders goederen ſtelende, ſoo kan hy noch daer boven ſoo veele niet verſamelen, dat ſijn luſt en begeerte verſaedight zy.
_p_169_Avaritia.jpg)
Op de maniere van een Waeterſuchtige iſſe gemaelt, want gelijck dieſelve haeren dorſt door ’t veel drincken niet wordt geleſcht, maer aenwaſt: Alſoo waſt de Gierigheyt ſoo veel te meer in den Menſche, nae dat de ſchatten op hoopen, dies ſeght Horatius in ſijn tweede Geſangh in ’t tweede Boeck:
De dorst die wast te meerder aen,
En ’t drincken kan geen dorſt verſlaen,
Ten zy de oorſaeck van de pijn,
Eerst uyt het lijf gedreven zijn.
En S. Gregorius ſeght, de Gierige vermeerdert den dorst door ’t drincken, want ſoo haest heeft hy ’t eene niet verkregen of hy janckt nae het ander. Daerom ſeght Seneca: De Gierige gebreeckt ſoo wel ’t geene hy heeft, als ’t geene hy niet heeft.
