tegenſtrijdige dingen geduldelijk verdraegt, van langer hand de eeuwige belooninge verwachtende. En ’t ſchijnt wel of zy dieſelve deughd is, als de Geduldigheyt. Niettemin ſoo iſſe verſcheyden, nae ’t ſeggen van deſe ſchrijvers. Dion. Certoſinus ſeght, de Langhmoedigheyt is met de hope vergeſelſchapt, diewelcke doet, dat wy ten eynde toe de goederen, die ons, van God onſen Heere, belooft zijn, verwachten; en daerom ſchijnt het dat deſe Deughd, meer op de hope en op het goed ſiet, als de vreeſe, ſtoutigheyt of ſwaermoedigheyt doet. Maer de lijdſaemheyt verdraeght het quaede, de verſmaedinge, en de tegenwoordige quellingen totten eynde toe. Doch alſoo het niet genoegh is, alleene het tegenwoordigh verdragen, ſoo moetſe te vreeden zijn, in alles, en ſoo lange tijd als het den Heere believen ſal. Daerom iſſe oock bedaeght gemaeckt, ſittende op eenen ſteen.
Zy wort gemaelt datſe de oogen ten Hemel ſlaet, waer mede zy ſich toepaſt ’t geene David ſeght, God is langhmoedigh en van grooter barmhertigheyt, ten eynde zy de eeuwige goederen, die van God belooft zijn, magh verkrijgen.
Mette handen wortſe verheven geſtelt, om de hope die haer vergeſelſchapt: want het ſchijnt, dat zy die in korter tijd op deſe Werrelt ſal verwachten.
Tardita. Langhſaemheyt.
EEn Vrouwe in ’t blaeu gekleet, hebbende een breed weeſen en voorhoofd, rijdende op eene groote Schildpadde, die zy met een toom beſtiert, en ſal gekroont zijn met Iujuben, een boom die haer vrucht ſeer langſaem voortbrenght.
Biasiono Vitioso. Laſter die ſchandigh is.
EEn oud mager en bleeck Man metten mond open, nae de aerde gebogen, daer hy met een ſtock op ſlaet, die hy in de hand heeft. Aldus beelden de Oude Momus af, den God der laſteringe en beriſpinge, weſende zijn kleed vol oogen en ooren.
Oud wort hy gemaelt, want het is den Ouden eygen, om altijd andere luyden dingen te laſteren, of om datſe haere wijsheyd kennen, die zy, door eervaerentheyt van veele Iaeren, hebben geleert, of om de voorgaende Ouder of tijd te prijſen, of om een toom te geven aen de jeughdelijcke ongebondenheyt.
Hy wort oock oud gemaeckt, om dat d’Ouderdom de Winter gelijck is, die de tijden berooft van alle gelegentheyt van playſier en aengenaemheyt.
Hy is dor en bleeck, om dat hy, die daer laſtert, dickwijls daer toe vervalt, en dat door de Nijdigheydt, die by nae, altijd de laſtringe opwroet.
Hy ſtaet met den mond open, weſende ’t kleed, als geſeyt is, met tongen, oogen en ooren: Want de Laſtringe is altijt vaerdigh om te hooren en te ſien, en eens anders lof, van wat perſoon het oock magh weſen, te laſtren en te verminderen.
Hy ſiet nae der aerde, om dat het ooghwit van den Laſteraer, niet anders als veracht kan weſen, leunende ten meeſtendeele op den dorren ſtock van de quaedſpreeckentheyt.
Calumnia. Laſteringe, Achterklap.
EEn ſittende Vrouwe, vervaerlijck van geſicht, ſtekende haer venijnige tonge verre uyt den mond, die als een adder geſpliſt is. Arm en ſlecht van kleederen iſſe, die geſcheurt en gebroken zijn, van roeſtige verwe, diergelijcke heeftſe mede om haer hoofd getogen, daer zy ’t aengeſicht mede beſchaduwt: om haer bloote hals heeft zy een baſt in plaets van een perlſnoer, aen hare ooren heeftſe twee heeckels hangen, en in haer rechter hand een dagge, en in haer ſlincker een Schalmeye met een Muys.
De Laſteringe van Apelles vindy in ’t lange by C.V. Mander beſchreven.
Calumnia of Laſteringh, Achterklap.
EEn Vrouwe die een verſtoort geſicht vertoont, houdende in haer ſlincker hand een ontſteecken fackel, en met haer rechter hand vatſe een naeckt kindeken by de hayren, datſe bind: welck kindeken de handen ſlaet ten Hemel, en aen d’ander ſyde ſtaet een Baſiliſc.
