Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/349

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
 
327
Manhaftigheyt, Dapperheyt. Manlijcke Iaeren.

En de Lauwerkrans, die altijt groen blijft, ſonder bleeck te worden, bediet het ampt van een dapper Man, nae ’t ſeggen van Horatius:

Nil conſcire ſibi, nulla palleſcere culpa.

Dat is:

Het hert niet quaets bewust,
Verbkleeckt wort noch ontrust.

De bleeckheyt in gevaer, is een teycken van kleynmoedigheyt.

De Leeuw mette welcke hy ſpeelt, is een werck van waere dapperheyt, weetende de beeſtige en wilde gemoederen der Menſchen, om dieſelve tot goedgunſtigheyt te locken, en tot ſich te trecken, haer berovende, met een aerdige bevalligheyt, van de quaede manieren en ſchandelijcke gewoonten.


Valore. Manhaftigheyt, Dapperheyt.


DE Dapperheyt wort afgemaelt door de beeldniſſe van Hercules, met een Leeuwen huyd over de ſchouderen, omgort zijnde van een groote Slange, dien hy mette handen den gorgel toedouwt en verſtickt.

De Dapperheyt is een t’ſaemenvoeginge van de kracht des lichaems, en te gelijck van ’t gemoed, waer van die van ’t lichaem betoont wort door de Slange, die dit beeld mette handen dood, vertoonende een onverwinnelijck proefſtuck, ’t welck Hercules, een kind zijnde, in de Wiege gedaen heeft, doodende een groote Slange, en wegen de dapperheyt van ’t gemoed, draeght hy den roof van den Leeuwe: En daerom maelden de Oude de dapperheyt af, mette beeldeniſſe van Hercules, en gaeven die den naeme van Deughd of Dapperheyd.


Virilita. Manlijcke Iaeren.

Een Vrouwe ontrent van vijftigh Iaeren, met een gulden kleed, hebbende in de rechter hand een Scepter, en in de ſlincker een Boeck, ſittende op een Leeuw met een Swaerd op haer ſijde, op der aerde ſal een Sandlooper ſtaen, die ten halven is uytgeloopen.

Manbaerheydt is dat Ouder van een Menſch, datter komt tusschen 35 en 50 Iaeren, in ’t welcke het bequaem gemaeckt wort door de reeden en in alle dingen eervaeren, werckende als een Man in alle burgerlijcke handelingen en handwercken. En dit is d’Ouderdom, waer in de Menſch ſich ſchickt, of ten goeden of ten quaeden einde, en dees Ouder is het begin van de eerſte afdaelinge.

Zy wort met een Scepter, Boeck, Leeuw en Swaerd afgebeeld, om dat dees Ouder des Menſchen, voor het volmaecktſte wort aengeſien, ſoo om te raeds plegen, beſluyten, en met een dapper gemoed, die dingen te bepaelen, alwaer de Deughd in eeniger maniere, magh plaetſe vinden.


Martirio. Martelaerſchap.


EEn ſchoon en lacchend Iongelingh, in ’t root gekleet, de oogen ten Hemel gekeert, ’t vleeſch met bloed beſprenght, hebbende litteyckens van zijne wonden, diewelcke als koſtelijcke ſteenen uytblincken.

’t Martelaerſchap is eygentlijck die ſtraffe, diemen lijd om de liefde Godes, tot beſcherminge van de heylige Leere, door de genade des H. Geeſts en verwachtinge des eeuwigen Levens, welcke dingen hem vrolijck

lijck