Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/389

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
 
367
Ongerechtigheyt. Ongeruſtheyt. Onnoſelheyt of Suyverheyt, &c.

Iniquita. Ongerechtigheyt.


EEn Vrouwe wiens kleederen vol viervlammen zijn, en die ſnellijck vlucht.

Zy wort op ter vlucht gemaelt, om dat zy nergens ſeecker is, want om dat haer de ſchadu altijd volght, ſoo vluchtſe en vreeſt voor ’t ritſlen van een ſtroo, dat ſchrick in haer baert, diewelcke ſich ter vlucht beraedende, geduyrigh wort verteert. Zy is met viervlammen bekleet, om dat de Ongerechtigheyt de ſnoode zielen verbrant, even als het vier het drooge hout doet.


Inquietudine. Ongerustheyt.


EEn jonge Maeghd in weerſchijn gekleet, houdende een papiere Meulentjen in de hand, gelijck de kinderkens in de hand plegen te hebben, die zy in den wind houden. Sodanigh zijn oock de ongeruſte Menſchen, die nimmermeer in een ſaecke vaſt ſtaen, en hierom is zy oock in cangiant of weerſchijn gekleet.


Inquietudine di Animo. Ongeruſtheyt van ’t gemoed.


EEn droeve Vrouwe, die over einde ſtaet, houdende in de rechter hand een Hert, waer op een uyrwerck of onruſt ſtaet, in de ſlincker een Weerhaen of Vlagge, daer men den Wind nae kent.

Mette onruſt en Weerhaen boven ’t Hert, wortſe vertoont, om te bewijſen, dat, gelijck de Vlagge en de onruſt geſtaedigh worden beweeght, dat alſoo ’t gemoed van een onruſtigh perſoon, nimmermeer ruſte of verpoſinge heeft, als vindende altijd ſtoffe om ſich te quellen.


Innocenza. Onnoſelheyt.


EEn Maeghdeken in ’t wit gekleet, hebbende op ’t hoofd een bloemekrans, met een Lammeken onder den arm.

Zy ſal een Maeghdeken met een kransken geſchildert worden, om dat het gemoed van de Onnoſele ongequetſt en ſuyver is. Derhalven ſeytmen dat Onnoſelheyt een ſuyver en vry gemoed eens Menſchen is, dat alle zijne handelingen ſonder quetſinge van zijne Conſcientie doet en denckt in alle oprechtigheyt des Geeſts.

Het Lammeken bediet Onnoſelheyt, want het heeft noch gedachten noch krachten om iemant te miſdoen, noch iets om te wreken dat hem miſdaen is, maer verdraeght alles geduldigh, ſonder ſtriblinge, het zy datmen ’t ſcheert of dood: En dat nae de Onnoſelheyt I. Chriſti, die zijnen Mond tegens zijnen ſcheerder niet op deede; gelijck de H. Schriftuyre getuyght, weſende in hem het aldereedelſte beeld der Onnoſelheyt.


Innocenza. Onnoſelheyt, of Suyverheyt.

EEn Maeghdeken met Palm gekroont, ſtaende als of het beyde handen, uyt een becken, wilde waſſchen, waer by een Schaep of Lammeken ſal ſtaen.

De Onnoſelheydt of Suyverheydt in de Menſchlijcke ziele, is als het klaere waeter, dat uyt een levendige ſtroom af vliet, en ten dien aenſien, behoorter veele totten naeme van Suyverheyt: Want als de Oude wilden ſweeren dat zy onſchuldigh waeren van eenigh ſchelmſtuck of miſſedaet, ſoo plaghten zy hare handen te waſſchen voor het volck, om door de waſſchinge der handen en door de ſuyverheyt des waeters, de ſuyverheyt en reynigheyt des gemoeds te vertoonen. En hier uyt komt het dat de Hierogliphici twee handen maelden die malkanderen wieſſchen, om hier door alleene de Onnoſelheyt en Suyverheyt uyt te beelden. S. Cyprianus vermaent ons altijd onnoſel te weſen. Want Chriſtus noemtſe zijn volck en kudde, gebruyckende den naem van Schaepen, om hier door te kennen te geven, dat de Onnoſelheyt en Chriſtlijcke Suyverheyt, moet onbetaſt en ongeſchent bewaert worden.

De Palmkrans van S. Ambroſius, in die plaetſe, daer hy ſeyt, uwe geſtalteniſſe is als een Palmboom, is uytgeleyt voor de Onnoſelheyt en Suyverheyt, die ons van God is geſchoncken: ſoo haeſt, als wy door den heyligen Doop zijn wedergeboren.


Incostanza. Onſtantvaſtigheyt.


EEn Vrouwe die haer eene voet op een groote Kreeft ſet, gelijkmen dieſelve op den Zodiac ſchildert, weſende in licht blaeu gekleet met een Maene in de hand.

De Kreeft is een Dier dat voorwaerts

en