hand een beeldeken, dat beknopt gekleet, en in de rechter hand een kransken, en in de ander een Palmtack heeft, in haere ſlincker hand heeft zy een Sphære mette teyckenen van den Zodiac. En in dees vier manieren wortſe in veel Munten en andere Oudheden geſien.
Gloria. Roem, Eere.
EEn Vrouwe met een goude kroon op ’t hoofd, en in de rechter hand een Trompet.
De Eere of Roem, gelijck Cicero ſeght, is een goed gerucht van veele en uytnemende weldaeden, aen de zijne beweſen, als aen Vrienden, aen ’t Vaderland, en aen alderley perſoonen.
Met een Trompet wort zy geſchildert, want daer door wort aen de Volckeren het verlangen der Princen verkondight.
De kroone is een kenteycken van de belooninge, die een yder vermaert Man verdient, als mede de heerſchappie die een ygelijck weldoender over ſich ſelve heeft, van wegen de ontfangene weldaden, blijvende door dieſelve verbonden om in eeniger maniere wederom vergeldinge te doen.
Gloria. Anders.
EEn Vrouwe in ’t goud gekleedt, geheel blinckende, hebbende in de ſlincker een Overvloets Hooren, en in de rechter hand een goude beeldeken, dat de Waerheyt uytbeeld.
Anders.
EEn Vrouwe koſtelijck gekleet, houdende veele goude kroonen, en een krans in de hand, als een belooninge van veel deughdelijcke wercken.
Anders.
EEn Vrouwe, houdende met hare rechter hand een Engeltjen, en onder de rechter voet leyt een Overvloets Hooren, met bladers, bloemen en vruchten.
Quiete. Ruste.
EEn Vrouwe van een ſtatig en eerwaerdig opgeſicht, in ’t ſwart gekleet, die eenige heylige teyckens by ſich draeght: hebbende op ’t hulſel haeres hoofds een neſt, waer in een Oyevaer is die door den Ouderdom gantſch naeckt en kael is, ruſtende in ’t neſt, gevoet zijnde door de Godsdienſtigheydt van haere Iongen.
De waerachtige Ruſte is onmogelijck, gelijck geſeyt is, in deſe Werlt, volmaeckt te vinden: Evenwel noemtmen dit de ruſte wanneermen ſich ontſlaet van alle wichtige handelingen, om ’t leven ſonder gepeinſen door te brengen, die het gemoed met bekommeringe beſich houden: Maer dit is ſlechts een ander te verlaeten, en alleen op ſich ſelve te paſſen: en daeromme is dit in ’t geſelſchap en in ’t Burgerlijck leven ſeer beſtraffelijck, wanneermen van deſe geluckſaligheyt berooft is, die van de behulpſaemheydt heerkomt, welcke de Ouderen en Vrienden proeven, door den arbeyd van eenen Burger, die zijn Vaderland nut en profijtigh is; ’t welck hy niet doet, ten zy uyt oorſaecke van Godsdienſtigheyt, diewelcke alleen waerdigh is, dat zy alle ſchade en verhinderingen ter ſijden ſtelt: en daerom is dit beeld met een Godsdienſtigh kleed gemaelt, dat achtbaer en eerwaerdigh is, weſende niet yder Menſch bequaem, om met lof, ſoodaenigen maniere van leven te volgen, ’t welck een oprecht oordeel en een vaſt opmercken, van noode heeft, ’t welck uytgedruckt is door ’t geſichte en door ’t maeckſel van ’t lichaem; gelijck Ariſtoteles verhaelt.
Het ſwarte kleed betoont de vaſtigheyt van de gedachten, en de ruſte van de ſinnen, weſende deſe verwe niet bequaem een ander verwe aen te nemen, gelijck elders geſeyt is. Oock is ’t om te betoonen, dat een Menſch die voor ſich ſelve de ruſte ſoeckt, duyſter, dat is, onbequaem is, voor de Werreld, ſich niet vermaert maeckende, om de beſwaerniſſen van dit leven te overwinnen, tot voordeel van zijn even-naeſten.
Door de Oyevaer leertmen, datmen in d’Ouder voornaemlijck deſe ruſte moet verſorgen, als zijnde ſat en moede van deſe aerdſche en vergancklijcke dingen, om alſoo met meerder vierigheyt en vaſter hope, de Hemelſche en eeuwighduyrende ruſte en goederen te omhelſen.
