Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/509

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
 
487
Stilſwijgentheyt. Secretezza.

met verſcheyden Hemelſche figuren geteykent is. Weſende de Aſtronomie, naer ’t goetduncken van Iſidorus, en eenige andere, ſeer verſcheyden van de Aſtrologie, overmits zy als Theorica of Spiegelſter, handelt van de Werreld in ’t gemeen, en van de Sphære en Werlden in ’t beſonder, van de gelegentheyd, beweginge, en loop deſſelven, &c. van de ſpieglen der Planeten, Eclipſen, Polen, Aſſen, Circulen, &c. en duyſent andere dingen die totte Hemel en Sterren behooren.

Secretezza. Stilſwijgentheyt.

EEn Vrouwe die niet alleene den mond met een band heeft toegebonden, maer oock toegeſegelt, en ’t overige des lichaems ſal geheel met een lange ſwarte Mantel zijn gedeckt.
 De Oude plachten door den geſlooten en toegeſegelden mond, Angerona, de Goddinne van de Stilſwijgentheyt, te vertoonen: En dat om haer eygen en eens anders ſtilſwijgentheyt en geheimniſſen uyt te drucken.
 Zy wort met den Mantel, op de maniere, als geſeyt is, afgemaelt, om dat gelijck zy alle de deelen des lichaems bedeckt, zy oock alſoo de verborgentheden moet verheelen, en alle dingen bedeckt houden, die haer zijn toe vertrouwt.

Secretezza overo Taciturnita. Stilſwijgentheyt.

EEn ſtatige Vrouwe, met ſwarte kleeders, die haer ſelve, mette rechter hand eenen Ringh op den mond houd, als of zy die daer op wilde drucken: En voor haere voeten ſal een Kickvorſch ſtaen.
 Zy moet ſtaetigh zijn, want de geheimniſſen te ontdecken, is een teyken van lichtvaerdigheyt, om dat geen ernſthafte noch ſtaetige luyden ſulx doen.
 Het ſwarte kleed druckt uyt het goed vertrouwen en de ſtandvaſtigheyt: om dat de ſwarte verwe geen andere verwe aenneemt. En ſoo ſet oock geen ernſtachtigh en beſtandigh Man het geheim een ander over, maer behoud dat in goed vertrouwen.
 Zy houd den Ringh, als of zy daer mede den mond wilde toeſegelen, tot bewijs van ’t geheim te bewaeren. Want:

Ten einde ghy ’t geheim niet uyt’,
V mond eerst met een zegel ſluyt.

Dit ſeyt Lucianus de Grieck. Andere ſeggen door gelijckniſſe, de Sleutel in de tonge, willende uytdrucken, dat de geheimniſſen in den mond moeten geſlooten zijn. Ick hebbe een bewaerende ſleutel in mijne tonge, ſeyt Æſchilus de Griexſche Poeet, die alſoo van Gentianus in Clemente Alexandrino is overgeſet: oock in de Oedipus Colonæus van Sophocles, daer hy op deſer wijſe in de Reye ſeyt, wanneer de Prieſters, de eerwaerdige Godsdienst van Ceres ’t volck uytdeelden, dat een gulde ſleutel haere tongen ſloot. En dit ſeyt hy, om te betoonen, dat deſe ’t geheim van Ceres verborgen hielden, als ofſe haere tonge met een ſleutel in den mond hadden toegeſlooten. Waer in deſe Schrijvers geſien hebben op de kleyne oude ſleutels, nae de maniere van een Ringh, bequaem zijnde om te ſluyten, openen en toe te ſegelen, op datſe bewaert bleven, en van den Dienaers niet koſten wegh gedragen werden, ſonder bekent te zijn. Van deſe Ringen handelt I. Lipſius over ’t tweede boeck van C. Tacitus. En hy ſluyt uyt de Oude Schrijvers, dat deſe kleyne ſleutels, Ringen wierden genaemt, doch inſonderheit uyt Plautus, wanneer hy de Huys-Moeder aenſpreeckt, ſeggende, ſluyt de kelders op, en brenght den Ringh tot my. Van deſe ſlagh vintmen veele die by den Liefhebbers zijn vergaedert. D’oude gebruyckten oock deſe Ringen, gelijck als noch, om hunne brieven te ſegelen aen hunne vingers, op dat hunne handlingen niet ruchtbaer ſouden werden. Waer door het eens gebeurde, datter een brief aen Alexander Magnus wierde vertoont, in tegenwoordigheit van ſijnen lieven vriend Epheſtion, die zijn Moeder tegens Antipater hadde ingeſtelt, en ſonder hem iet te verbergen, liet hy hem oock dienſelven leſen. Maer ’t ſelve naulijx gedaen zijnde, nam hy zijnen Ringh, waer mede hy gewoon was zijne brieven toe te ſegelen, van der hand, en druckte dien op den mond van Epheſtion, om hem de Stilſwijgentheyt in te drucken, ten einde hy den inhoud deſſelven aen niemand ſoude openbaeren. ’t Is oock geen wonder dat de Keyſer Auguſtus, gelijck Suetonius verhaelt, eenen Ringh droegh, waer op een Sphinx geſneden was, want dieſelve was een beeld om de geheimniſſen te bewaeren. Andere gebruyckten het beeld van Harpocrates,

die,