129
—"In de waardeering van verdienste in andere richtingen van oorspronkelijk talent, zooals muziek, kunst, uitvindingen, ontwerpen," zeide ik, "volgt gij zeker een dergelijk beginsel?"
—"Ja," antwoordde hij, "ofschoon de bijzonderheden verschillen. In kunst, bij voorbeeld, zooals ook in literatuur, is het volk de eenige rechter. Zij stemmen over de toelating van beelden en schilderijen voor de openbare gebouwen en hun gunstige uitspraak stelt den kunstenaar vrij van anderen arbeid, om zich te kunnen wijden aan zijn roeping. Als zijn werk verkocht wordt, heeft hij hetzelfde voordeel er van als de schrijver van zijn boeken. In al deze richtingen is het systeem hetzelfde: alle beginners in de gelegenheid te stellen, om zoodra eenig buitengewoon talent ontdekt is, hen te verlossen van alle banden en den vrijen loop te laten. Ontheffing van anderen dienst in zulke gevallen wordt niet beschouwd als een geschenk of als een belooning, maar als het middel om meer èn beteren arbeid te krijgen. Natuurlijk zijn er verschillende letterkundige, artistieke en wetenschappelijke instellingen, waarvan de beroemdste personen lid zijn en die zeer worden aangezien. De hoogste van alle huldebewijzen van wege het volk, hooger dan het presidentschap, dat alleen gezond verstand en toewijding vereischt, is het roode lint, door de stem des volks verleend aan groote schrijvers, kunstenaars, ingenieurs, geneesheeren en uitvinders. Niet meer dan een bepaald getal personen mogen het tegelijkertijd dragen, ofschoon iedere vlugge knaap in het land er elken nacht van droomt. Ik zelf ook."
—"Net alsof mama en ik meer van u zouden gehouden hebben als u het gekregen hadt," zeide Edith; "niet
