132
ik vonden dat wij een krant noodig hadden voor onze denkbeelden, in het bijzonder voor onze woonplaats, beroep of wetenschap. Wij gaan rond bij de menschen tot wij zooveel namen hebben dat hunne abonnementsgelden de kosten van het blad zullen kunnen dekken, die klein of groot zijn naarmate van de afmetingen. Het bedrag van de abonnementen, waarmede de ingezetenen belast worden, waarborgt de natie tegen verlies, want de natie treedt alleen op als uitgever, zonder te kunnen weigeren. De inteekenaren benoemen nu iemand tot redacteur, die, als hij de betrekking aanneemt, ontslagen is van ander werk gedurende zijn diensttijd. In plaats van hem een salaris te geven als bij u, betalen de abonné's aan de natie een schadeloosstelling, gelijk staande met de kosten van zijn aandeel in den algemeenen arbeid. Hij redigeert de krant zooals uwe redactiën deden, met dit onderscheid dat hij niet te gehoorzamen heeft aan een uitgever, en geen belangen van het kapitaal tegen het algemeen welzijn heeft te verdedigen. Aan het einde van het eerste jaar herbenoemen de abonné's van het tweede jaar den eersten redacteur, of nemen een ander in zijn plaats; een knappe redacteur behoudt zijn betrekking natuurlijk. Als de inteekenaren toenemen, worden de fondsen van het blad ruimer, en het wordt verbeterd door een of meer redacteuren te benoemen, evenals dat vroeger gebeurde."
—"Hoe worden de medewerkers betaald?"
—"De redacteur komt met hen overeen omtrent de prijs van hunne bijdragen. Van het gewaarborgde krediet van het blad wordt het overgebracht op hun eigen krediet, en een vrijstelling van arbeid wordt aan den schrijver verleend, evenredig aan het bedrag dat hem wordt toegekend, juist zooals bij auteurs van boeken. Met tijdschriften
