DE RINGFAZANT.
PHASIANUS TORQUATUS.
Onder de verschillende hoenderachtige vogels, die hier te lande ingevoerd zijn, bevinden zich eenigen, die in tammen staat hunne oorspronkelijke kleuren min of meer verliezen, of liever, wier kleuren langzamerhand allerlei standvastige en onstandvastige wijzigingen ondergaan. De Boschfazant is oorspronkelijk niet zoo donker, als in tammen of verwilderden staat. De Ringfazant, zoo als men hem tegenwoordig aantreft, heeft bijna geheel de kleuren en de kleurteekening van den Boschfazant en is alleen te herkennen aan den witten ring aan den hals. In zijn vaderland daarentegen, namelijk in de bosschen en heesterachtige vlakten van Noord-China, verschilt zijn gevederte zeer veel van dat der tamme voorwerpen. Zeer opmerkenswaardig is het, dat deze vogel, zonder verbastering met den Gewonen Fazant, in vele opzigten diens kleuren aanneemt, wanneer hij in ons klimaat is overgebragt, of liever, dat beide soorten in onze luchtstreek donkerder worden en meer en meer op elkander gelijken.
De hierbijgaande afbeelding is naar een in zijn vaderland geschoten voorwerp vervaardigd en vertegenwoordigt dus de kleuren der type.
De bovenkop is niet zoo helder als die van den Boschfazant, maar gaat meer tot het bruinbronze over. Twee witte streepjes versieren den bovenkop, hetgeen, met den nekring, wel het meest merkbare onderscheid tusschen beide soorten oplevert. Voorts zijn de randen en strepen aan rug-, borst- en buikveêren veel smaller dan bij den Boschfazant. De achterrugveêren en bovendekveêren van den staart, alsmede de staartpennen, trekken bij den Ringfazant veel meer naar het groene.—Gewoonlijk is de Ringfazant ook iets grooter. Temminck beschrijft den Boschfazant gestadig als zwaarder en grooter; van den Ringfazant zegt Temminck: „Eijeren licht grijsachtig blaauw, met donkere, kleine, gelijkmatig ver-
