DE PAAUW.
PAVO CRISTATUS.
Van al de bij ons ingevoerde vogels kan zeker niet één, wat schoonheid van vederen betreft, met den Paauw gelijkgesteld worden. Het is echter met den Paauw gegaan, zoo als met vele andere vogels: zoodra zij algemeen bekend worden, verliezen zij een groot gedeelte der waarde, waarop men ze stelde, toen zij nog tot de zeldzaamheden behoorden. Waren de Paauwen minder spoedig over de geheele aarde verspreid geworden, of ging hunne voortteling in gevangenschap met meer moeijelijkheden gepaard, men zou van deze zoo fraaije vogels ongetwijfeld nog veel meer werk maken, dan thans het geval is.
De Gewone Paauw (P. cristatus) is een der oudst bekende vogels. Salomo's schepen bragten, volgens het Bijbelsch verhaal, den Paauw uit zijn vaderland naar Palestina over. Wij kunnen echter bezwaarlijk aannemen, dat de thans bij ons levende Paauwen afkomstig zouden zijn van de door Salomo ingevoerden. Het komt ons dan ook waarschijnlijker voor, dat de Paauwen eerst na den tijd van Alexander den Groote meer algemeen bekend zijn geworden. Immers werden zij ook door dezen vorst levend naar Griekenland overgebragt, en zij waren gedurende zijne regering de voorwerpen eener bijzondere bescherming. Geen wonder dat de Paauwen, onder deze zoo gunstige omstandigheden, zich spoedig vermenigvuldigden, en wij meenen het er dan ook veilig voor te kunnen houden, dat zij eerst van dien tijd af langzamerhand in Europa zijn verspreid geworden. In sommige streken van Zuid-Europa worden nog Paauwen in verwilderden staat aangetroffen, b.v. in de Krim; hoogstwaarschijnlijk hebben zij daar reeds geruimen tijd geleefd, en zijn zij mede afkomstig van de door Alexander den Groote ingevoerde voorwerpen.
Bij de oude Romeinen, in de middeneeuwen, werd de Paauw als een fijn wildbraad gegeten, en op de festijnen dezer volken werd hij als een zeer kostbaar pronkgeregt opgedischt. Tegenwoordig echter dient de Paauw nog maar alleen als sieraad, en wordt zijn vleesch, in Europa althans, niet meer gegeten.
