INLEIDING
voeten in ‘t water leggen”; de ambachtsheeren van Zeeland zrullen «verboden” mogen maken in hun ,parochiën ende vryheden, by schepenen aldaer”, tot „10 pond swarten” toe.
In de resolutie van 27 Augustus 1562 staat o. m., dat noch de Groote Raad van Mechelen noch het Hof van Holland „provisie van mandement poenaal” of „andere mandementen met clausule van inhibitie ende verbodt” zal mogen verleenen tegen eenige privilegiën van steden of betreffende de ,policie’ van Holland, zonder bevorens het request gepresenteerd en gecommuniceerd te hebben „dengeenen, dien de saecke aengaen sal”.
Bij de resolutie van 10 September 1341 werd naar aanleiding van klachten der steden besloten, dat Hooge Raad en Hof van Holland geen provisiën mochten verleenen „op versoeck van cenige persoonen, tegen denwelcken in criminele zaken, extraordinaris, ende op haere confessie sal wesen geprocedeert, maer sullen de gewesen sententien in de voorse echen tegens den gecondemmeerden werden gueexecuteert, sonder dat eenige appellatie, reformatie ofte provocatie diertegens sal worden toegelaten"; ook zal geen provisie worden verleend door voormelde colleges tegen de steden, zonder dat tevoren de requesten van partijen aan de steden zullen gezonden zijn, om er informaties over te geven. Men zie over dit besluit Kluit, Hist. der Holl. Staatsreg., III, blz. 52 vlg.
De resolitie der Staten van Holland van 1574 tan slotte houdt in dat het Hof van Holland vóór de „erectie van de Republiek” ook enigszins was gemoeid in de politie, doch zich van zaken, die politiek zijn, heeft te onthouden en zich enkel te bemoeien met de administratie der justitie.
Wij moeten ten slotte ons tegenover velen verontschuldigen over het fet, dat hun geen present-exemplaar is geworden. Met den uitgever kwamen wij overeen het zenden van present-exemplaren zoo goed als geheel achterwege te laten, opdat mede hierdoor de prijs, waarvoor het boek in den handel wordt gebracht, lager gesteld en de weg tot ruimer ring geopend kon worden.
