118
dragen zij katoentjes, die nooit gewasschen worden, zóó lang tot de laatste vellen er afvallen.
Ze gebruiken bij al hun geestelijke armoede toch veel spreuken en aardige raadsels. Het nationale wapen is het blaasroer (oltop) met gifpuntige pijltjes. Door hun bijzondere vaardigheid in het gebruik van het blaasroer, verdienen zij elders geld bij klapperplanters voor het dooden van eekhoorns.
Mannen en vrouwen amuseeren zich 'savonds en 's nachts bij een zeer primitief muziekinstrument met het zingen van pantoens; het reciteeren van verhalen geschiedt alleen door mannen.
Hun staminrichting is patriarchaal; ze zijn evenals de Mandailingers in marga's verdeeld. Het eten van aarde (tanah ampo) door zwangere vrouwen, ook wel elders voorkomend, is bij hen het meest algemeen.
De bruidschat is zeer laag, doch de jonge man moet vóór en na het huwelijk zijn schoonouders dienen. Schaking kennen zij niet als huwelijksvorm, doch wel het naik-huwelijk en het leviraats-huwelijk (zie § 30).
De naburige Mandailingers verachten hen diep, doch vreezen hen tevens omdat hun „dotoe's" (priester, heksenmeester en geneesheer) bijzonder bekwaam zijn in het vervaardigen van onheilbrengende fetiesen (zie § 31). Sawahbouw is hun onbekend; behalve van ladangbouw leven zij van het zoeken van boschprodnkten en eenige primitieve exploitatie van timmerhout.
Rajat Banang.
Enkele overblijfselen van een vroeger talrijker primitief volk bestaan in Siak. De orang Akit wonen aan de monding der Siakrivier en op het eiland Roepat; de orang Laoet in de streek der Kampar- en Reten-monden; de orang Oetan en Rawa ( bosch- en moerasmenschen) op de kust-eilanden van Siak; de Sakai in de moerassen van Mandau en Rokan; de Talang aan de Mandau en tusschen de Siak en de Kampar.
De orang Akit leven gedeeltelijk in hun vaartuigen, zijn zeer bedreven in het vangen van de nangoei, een groot wild varken; de orang Laoet (zeemenschen) zwerven in hun vaartuigen tot op verre
