tweede keizerrijk, was gedurende de oorlog bekend onder de naam van de „Franse vaandrig pistool”.
2. De „Temps”, een voorzichtig blad, dat volstrekt niet op sensatie uit is, vertelt een gruwelijke geschiedenis van mensen, die half waren doodgeschoten en vóór hun dood begraven. „Een groot aantal werd begraven op het plein bij St. Jacques-la-Bouchière, velen hunner werden, slechts met een dunne laag aarde bedekt. Overdag overstemde het straatlawaai alles, maar in de stilte van de nacht werden de bewoners van de omliggende huizen wakker door het kreunen in de verte en 's morgens zag men een gebalde vuist uit de grond steken. Dientengevolge werd bevel gegeven, de lijken op te graven...... Dat vele gewonden levend zijn begraven, daaraan kan ik niet in het minst twijfelen. Voor één geval kan ik instaan. Toen Brunel en zijn beminde de 24ste Mei in de tuin van een huis aan de Place Vendôme waren gefusileerd, liet men beiden tot in de middag van de 27ste liggen. Toen men eindelijk kwam om de lijken weg te halen, vond men de vrouw nog in leven en nam men haar mee naar een verbandplaats. Hoewel getroffen door vier kogels, is zij nu buiten gevaar.” (Parijse korrespondent, „Evening Standard” van 8 Juni 1871.)
