Pagina:Mengelingen Deel 1.pdf/83

— 81 —

» Ik val Jacobaas haat ten zoen,
 » En, offer van heur wraak:
» Maar sneuvel, van my-zelv’ te vreên;
 » En voor eene eedle zaak.

» Wat schreit gy? Maakt my ’t hart niet week!
 » ’t Behoeft geheel zijn moed;
» ô ’t Sterven is een’ Vader licht!
 » Maar ! — ’t scheiden van zijn bloed!

» Wat klemt gy u beiden om my vast?
 » Weêrhoudt my niet, mijn kroost.
» My, is ’t een plicht, ter dood te gaan
 » U, dat ge u-zelf vertroost!

» Mijne eer, mijn trouw bleef onverlet:
 ô! Deelt uws Vaders eer!
» Op hem, die trouwe en eed betracht,
 » Ziet God genadig neêr.

» Hy loont eens Vaders deugd in ’t kroost
 » Het geen hy achterliet:
» ô Gy, verbeurt door wederstand,
 » Verbeurt dien zegen niet!

» Vaart wel! Nog eens voor ’t laatst, vaart wel! »
 Hy gaat, en ziet om;
En ’t Echtpaar, van hem losgescheurd,
 Blijft in zijn droefheid stom.

Hy gaat. Hy vliegt naar Dordrechts wal,
 En biedt zich aan de straf: