40
toebereidselen heen.
Het plan gewijzigd.
Ik was nu van plan, slechts voor een maand hondenvoer, en menschenprovisie voor honderd dagen mee te nemen, en met die lichte vracht te beproeven, snel voort te komen over het ijs. Wij behoefden dus niet zooveel haast te maken met ons vertrek, en het was eerst den 14en Maart dat wij opnieuw, en ditmaal onherroepelijk, van onze tochtgenooten afscheid namen. Wij hadden nu slechts drie sleden, op twee van welke onze kajaks lagen en namen weder 28 honden mee, evenals den eersten keer.
Een tocht vol bezwaren.
Ik hoopte dat wij, hoe meer wij naar het Noorden kwamen, des te beter ijs zouden vinden, omdat het daar ouder was en de oneffenheden beter door sneeuw bedekt konden zijn. Dat scheen ook eerst zoo te wezen. Wij vonden het ijs vrij gemakkelijk om over heen te komen en legden eenige dagen lang flinke afstanden af.
Den 22sten Maart waren wij reeds gekomen tot op 85° 10' N.B. en wij berekenden, dat we steeds grooter afstanden konden afleggen, omdat de last van de sleden steeds lichter werd door het dagelijksch voedselverbruik van menschen en dieren. De honden hielden zich ook goed naar het scheen. Maar langzamerhand begonnen de ijsschotsen ongelijker te worden; zij pakten zich
