73
bergen waren gegaan, waar wij waarschijnlijk al lang een schip gevonden hadden, zoodat wij nu op reis naar huis zouden zijn. Ik dacht er zelfs over, maar weer op weg te gaan; want ik wilde niet graag gevaar loopen, weder in de Poolstreken te overwinteren. Ik was er vrij zeker van, dat de Fram dit jaar thuis zou komen, en dan zouden natuurlijk onze vrienden en betrekkingen zich zeer ongerust maken over ons lot. Men zou dan thuis nagenoeg alle hoop van ons weer te zien opgeven.
Eindelijk, na verloop van zes weken, werd ik op zekeren nacht door den heer Jackson gewekt, met de tijding dat de Windward was aangekomen. Uit het gejuich en de blijde uitroepen waarmee het bericht van onze aankomst op Kaap Flora door de mannen aan boord van de Windward werd ontvangen, sprak een zoo groote en oprechte vreugde als wij ternauwernood van onze eigen landgenooten hadden kunnen verlangen. Het was een nieuw bewijs van de sympathie welke het Engelsche en het Noorsche volk voor elkander koesteren.
De levensbehoeften, door de Windward voor de Jackson-expeditie medegebracht, waren spoedig ontscheept en met sleden over het ijs aan land gebracht. Binnen een week was alles klaar, en zoodra de mee te geven brieven en telegrammen
