bepaalde richting meevoerde van den kant van Siberië en de Behringstraat, dwars door de zee om de Noordpool naar de zee tusschen Spitsbergen en Groenland. Mijn zekerheid over de juistheid van deze stelling was zoo groot, dat ik mij evenzeer overtuigd hield dat een expeditie, welke met een daartoe ingericht vaartuig in het ijs doordrong en zich op een bepaalde plaats aan den kant van Siberië liet invriezen, onvermijdelijk in diezelfde richting zou moeten wegdrijven, en dat zij aldus in staat zou kunnen zijn om tot zekere hoogte den sluier op te lichten welke over die streken ligt uitgespreid. In mijne voordracht, gehouden in de Royal Geographical Society in November 1892 en welke werd afgedrukt in het Geographical Journal van 1896, ontvouwde ik mijn plan en de gronden waarop het was gebouwd.
Bewijzen voor de strooming.
De bewijsgronden waarop ik in hoofdzaak mijn theorie had gevestigd over een strooming dwars door de Poolzee waren, zooals reeds werd medegedeeld, de volgende:
1e. De voortdurende aanvoer van Siberisch drijfhout aan de Groenlandsche kust.
2e. Het vinden op die kust van een werpstok (een gereedschap der Eskimo's), waarbij vast stond, dat dit voorwerp afkomstig was van Alaska aan de Behringstraat.
