Hij verzoende het paar door de fout van de goudsmid te vergeven. Daarna wees hij een landgoed in de buurt van de stad toe aan de andere goudsmid die hem de diefstal had geopenbaard, wat zijn gezin een inkomen opleverde. Hij sloot ook vrede tussen de twee goudsmeden en stuurde ze gelukkig en tevreden terug naar hun huizen.
Het kan niet worden beschreven hoe opgetogen Beramo was en wie dan ook die het verhaal had gehoord over de vreemde manier waarop de goudsmid zijn vrouw had bedrogen. Toen de verteller eindigde, werd er een zachte dans gespeeld, die Beramo's hart enorm opbeurde en zijn toestand aanzienlijk verbeterde. Toen het al laat was, werden de tafels klaargemaakt voor het avondeten en daarna ging iedereen naar zijn kamer om uit te rusten. Donderdagmorgen was het hele hof gekleed in dezelfde gele kleur waarmee het vierde paleis was versierd en ging daar naartoe.
Beramo, trouw aan zijn gewoonte, bracht een lange tijd door met de jonkvrouw die daar was, en nadat de tafels waren leeggemaakt, werd de vierde verteller binnengeroepen en gevraagd om een mooie gebeurtenis te vertellen. Hij had gepaste eerbied voor de Heer en begon zijn verhaal als volgt:
Novella 4 - Donderdag
Er was in de oude stad Babylon eens een Sultan, die een zoon had, Rammo genaamd. Zijn moeder, de Sultana, was overleden, waarna zijn vader een andere vrouw nam.
