daarbij zeidet: „o Socrates, thans zullen wij Anytus niet volgen, doch wij laten u gaan, op die voorwaarde echter, dat ge u niet meer met dat onderzoek ophoudt noch wijsheid zoekt, en indien ge weer op die daad betrapt wordt, zult ge sterven”, — indien ge mij dan, zooals ik zeide, op die voorwaarden wildet vrijlaten, ik zou tot u zeggen: „ik, o mannen Atheners, acht en bemin u, doch ik zal den god méér gehoorzamen dan u, en zoolang ik adem en bij machte ben, nimmer zal ik ophouden waarheid te zoeken en u te vermanen en het voor te houden aan ieder, die mij in den weg komt, zeggend, zooals ik gewoon ben: „o voortreflijkste aller mannen, gij die Athener zijt, burger der stad, die het grootst is en van alle het meest vermaard om wijsheid en kracht, schaamt ge u niet, dat ge u om geld bekommert, hoe ge er zooveel mogelijk Van hebben zult, en roem en eer, doch om verstand en waarheid en uw ziel, hoe die zoo goed mogelijk zal zijn, u niet bekommert poch denkt?” En zoo een uwer mij bestrijdt en beweert er wèl om te geven, dan zal ik hem niet terstond loslaten en zelf weggaan, doch ik zal hem vragen en uitvorschen en tegenspreken, en zoo hij mij schijnt de deugd niet in waarheid, doch in voorgeven te bezitten, ik zal hem berispen, dat hij het beste 't geringste schat, doch het slechtere het meest. Dat zal ik doen èn met een jongeren èn met een ouderen man, wien ook ik ontmoet, èn met een vreemdeling èn met een stadgenoot, doch meer met mijn stadgenooten, naardien zij mij van afkomst nader zijn. Want dat beveelt de god, weet dat wel. En ik geloof, dat nog nooit een grooter goed den staat geworden is dan deze mijn eeredienst van den god. Want met geen andere daden bemoei ik mij steeds dan èn jong èn oud onder u te overreden om noch om hun lichaam noch om hun geld, noch eerder, noch zooveel te geven als om hun ziel, hoe deze zoo goed mogelijk zijn zal, zeggend: „niet van het geld komt de deugd, doch van de deugd geld en alle andere goede dingen voor de menschen
