NON BENE OLET, QUI BENE SEMPER OLET.
INsolita omnia meritò suspecta esse, prudentiores monent. Nunquam, nisi gravi de causa, in sordido splendorem, in prodigo parsimoniam, in hoste amicitiam aliquis expertus est; nunquam gratuita in superbo comitas, in avaro liberalitas fuit. Nota est pistoris dulciarii frequens fallacia, cui ambustam placentæ partem densiori saccharo tegere, nota acu-pictricis puellulæ fallax solertia, cui pannum, parte qua decolor aut maculosus, auto obducere moris est. Nunquam bona fide (alt Seneca) vitia mansuescunt; submittunt feritatem, magis quam exuunt, &, quum minus exspectaveris, exasperantur; torvitas mitigata cito in naturam suam recedit. Acutè, ut omnia. Tacitus, certissimum sævæ cogitationis indicium est, inquit, in irato homine, iræ occultatio. Tu, cui hæc eveniunt, cave canem; & hostem veterem difficulter amicum, amicum veterem non facile hostem fieri certo tibi persuade.
IUVENAL.
Tot medicaminibus, coctæque siliginis offas
Accipit, & madidæ; facies dicetur, an ulcus?
TERTUL. DE CULTU FŒMIN.
QUantum a nostris disciplinis aliena sunt, faciem fictam gestate, quibus simplicitas omnis indicitur: effigiem mentiri quibus lingua non licet! appetere quod datum non sit, quibus alienis abstinendum! speciem exercere, quibus studium pudicitiæ est; edite mulieres Christianæ, quomodo præcepta Dei custodiatis, lineamenta non custodientes.
'Tis een streeck van voorsichtigheyt alle ongewoone dinghen voor verdacht te houden. Niemant en heeft oyt, sonder merckelijcke oorsaken, besetheyt in een sloef, sparigheyt in een opsnapper, riendelickheyt in sijn vyandt gesien: noyt en werter heusheyt by den trotsen, mildicheyt by den gierighen te vergheefs ghepleecht. Daer de taerte meest verbrant is, stroyt den pasteybacker het meeste suycker: daer het satijn meest ghepleckt is, voecht den borduerwercker het meeste gout. De gebreken der menschen en werden noyt ter goeder trouwen getemt, seyt Seneca, sy houden veel eer haren aert en wreetheyt in, alse die afleggen, en alsmen der minst op verhoet is, so breken sy weder uyt, en wandelen den ouden karre-pat. Wanneer een gram mensche, seyt Tacitus, sijn gramschap inkropt, let dan vry op u stuck, want 'tis een ghewis teycken van een wreet voornemen.
