QUOD DOLET INTUS HABET.
PLerisque nostrum solenne est conditionem alterius quàm maximè extollere, propriam contra deprimere. Ejus rei rationem hanc puto, quod in his talibus ab externâ rerum facie judicia mutuantes, interna vix respiciamus, cumque læta plerumque & quæ magis placent maximè conspicua sint, duriora verò tacitè ferè conditioni uniuscuiusque inhæreant, aliena nobis, nostra plus alijs placent, optat ephyppia bos piger, optat arare caballus. Opes ac maiestatem Dionysii cum Damocle laudibus extollimus, gladium è lacunari equinâ seta in caput Tyranni demissum non ante videmus, quam ipsi eo loci simus, maximo imperio, ut ait Sallust. maximam curam inesse nescientes. At sane speciosissimum aulæum nonne sæpe ad sordidiorem parietis partem obtegendam adhibetur? Nonne colossi foris insignes Deum sæpe aliquem repræsentant, intrinsecus pleni luto ac sordibus? ita sanè. Et plerumque ubi honor, ibi & horror; &, ut Seneca, qui à multis timetur, multos timet.
Boëtius
.
Solii culmine reges,
Detrahat si quis superbis
Vani tegmina cultus,
Iam videbit arctas
Dominos ferre catenas.
TACIT. 6. ANNAL.
Si tyrannorum mentes recludantur, possint aspici laniatus, & ictus: Quando, ut corpora verberibus, ita, sævitia, libidine, malis consultis, animus dilaceretur.
VEle onder ons, hebben een ghewoonte, eens anders ghelegentheyt ten hooghsten te verheffen, haer eyghen niet te achten: de reden waer van, dunckt my hier in te bestaen, dat wy ons oordeel in dusdanighe saken ghewoon zijn te gronden op de dinghen die ons in't ooghe loopen, op inwendige ende verborghen saecken ondertusschen ofte niet lettende, ofte de selve niet wetende: ende naedemael het ghene dat vermaeckelijck is in yemants geleghentheyt, meest altijdt blijckelijck is, ende dat de beswaerlijckheydt vande selve daerenteghen veeltijts van binnen schuylt ende bedeckt is: Soo ghebeurtet dat de gheleghentheyt van andere luyden aen ons, de onse aen ander luyden, beter schijnt:
Den hengst wenscht om den ploegh te trecken.
Wy prijsen al, met Damocles, den glans ende voortreffelijcheydt van Dionysius, om datse ons in't ooghe loopt: het sweert daerentegens, dat met een peerts-hayr over't hooft van den Tyran hanght, en sien wy niet eer voor wy selfs in sijn plaetse zijn. Ey lieve! hoe dickwils is een schoone tapitserye gespannen voor een vuyl stuck muyrs. De nieuwste schoenen dwinghen meest. De gegoten beelden der Afgoden, hoe wel zy van buyten vergult zijn, werden van binnen vol slick ende vuylicheyts bevonden. Die van vele ghevreest veert, seyt Seneca, vreester vele. Noyt Heer of eer, sonder seer.
