dag in dag uit even snel sterven en wegteren door honger en kou en vervuiling en ongedierte, als redelijkerwijs verwacht kan worden. De jonge arbeiders verkeren tegenwoordig in een even hoopvolle situatie, omdat ze geen werk kunnen krijgen en zodoende wegkwijnen door gebrek aan voedsel. Dat neemt zodanige vormen aan dat als ze ooit ingehuurd worden voor wat eenvoudig werk, zij niet eens de kracht meer hebben om dat te volbrengen. Het land en zij zelf zouden zich dus gelukkig prijzen als zij verlost zouden worden van het kwaad dat hen nog te wachten zou kunnen staan.
Ik ben al te lang afgedwaald van mijn onderwerp en zal daar daarom weer naar terugkeren. Ik denk dat het duidelijk is hoe groot voordelen zijn van het voorstel, dat ik gedaan heb en hoe veel dat er zijn, maar ook dat ze van het grootste belang zijn. Op de eerste plaats zou het daardoor, zoals ik al opgemerkt heb, een enorme afname betekenen van het aantal papen, dat ons jaar in jaar uit onder de voet loopt, omdat ze niet alleen de grootste fokkers van de natie zijn, maar ook onze gevaarlijkste vijanden. Daarnaast blijven ze hier met het vooropgezette plan het koninkrijk uit te leveren aan de troonpretendent, waarmee ze voordeel hopen te behalen uit de afwezigheid van zovele goede protestanten, die hebben verkozen liever hun vaderland te verlaten dan thuis te blijven en tegen hun geweten in tienden te betalen aan een door de bisschop benoemde kapelaan.
Op de tweede plaats zullen de armste pachters zelf nu ook iets waardevols bezitten, waarop van rechtswege beslag gelegd kan worden, om daarmee de pacht aan hun landheer te voldoen, omdat hun graan en vee hen al afgenomen zijn en geld voor hen iets onbekends is.
Op de derde plaats kan de berekening van de kosten voor het jaarlijkse levensonderhoud van honderdduizend kinderen niet lager uitvallen dan tien shilling pers stuk, zodat het staatskapitaal jaarlijks toe zal nemen met vijftigduizend pond. Daarbij komt dan nog de winst
