bevolking geen verlies betekenen, omdat zij binnen afzienbare tijd zelf zouden kunnen gaan fokken. Daarnaast is het niet onwaarschijnlijk dat sommige mensen met gewetensbezwaren, geneigd zouden kunnen zijn een dergelijke gang van zaken af te keuren (hoewel geheel ten onrechte), als iets dat enigszins aan wreedheid grenst en ik moet toegeven dat dat bij mij ook altijd het grootste bezwaar is geweest tegen elk voornemen, hoe goed bedoeld ook. Maar om mijn vriend vrij te pleiten wil ik daar wel nog aan toevoegen, dat hij toegaf dat deze oplossing hem ingefluisterd was door de befaamde Psalmanazar, een bewoner van het eiland Formosa, die meer dan twintig jaar geleden van daar naar Londen verhuisde, en tijdens een gesprek met mijn vriend vertelde dat als in zijn geboorteland een jongmens ter dood gebracht werd, de beul het kadaver als een lekkernij aan belangrijke lieden verkocht. In zijn tijd werd het lichaam van een mollig vijftienjarig meisje, dat eerst gekruisigd was omdat ze de keizer had willen vergiftigen, rechtstreeks van de galg in stukken gesneden en voor vierhonderd kronen verkocht aan de Zijne Keizerlijke Hoogheids onderminister en andere mandarijnen van het hof. Ik kan trouwens ook niet ontkennen, dat het koninkrijk er niet slechter aan toe zou zijn, als in deze stad hetzelfde zou gebeuren met een aantal mollige meisjes, die nog geen vierstuiverstuk bezitten, zonder draagstoel niet eens naar buiten kunnen, maar wel in schouwburgen en op bijeenkomsten verschijnen met ongewone opsmuk, die ze nooit zelf kunnen betalen.
Sommige mensen die moedeloos van aard zijn, maken zich grote zorgen over het aantal armen, die bejaard, ziek of gebrekkig zijn en hebben mij verzocht mijn gedachten te laten gaan over de weg die bewandeld dient te worden om de natie van een zo zware last te verlossen. Maar ik heb niet de minste moeite met deze zaak, omdat het algemeen bekend is dat deze mensen
