Zoo is Pallieter, dat in 1916 verscheen en reeds herhaald is herdrukt. Vroeger had Felix Timmermans, samen met Frans Thiry, Begijnhof-sproken uitgegeven,—een boek vol schoone beloften dewelke alle zonder uitzondering met Pallieter in vervulling zijn gekomen. En op Pallieter volgde Het Kindeke Jezus in Vlaanderen: een milde poging om het oude verhaal, op middeleeuwsche wijs, in ons eigen Vlaanderen en in den grooten, moeilijken, duren tijd, dien we thans beleven, te verplaatsen. Het is bezadigder werk, niet zoo tintelend van spontane levensblijheid. Doch Kloos, misschien niet geheel ten onrechte, merkt daaromtrent op; ‹Zooals zoo dikwijls gebeurt bij uitstekende schrijvers vertoont (dit nieuwe werk van Timmermans) dezelfde goede kwaliteiten, die ook reeds waren te vinden in zijn eersten roman. En omdat de lezer sterk getroffen werd door en gewend raakte aan het bijzonder schone dat aan die eerste schepping eigen was, is het volgende boek hem niet meer in die mate een «verrassing» zoodat hij er koeler bij blijft. Doch wie de middeleeuwsche naïefheid en kinderlijke frischheid van dit tweede werk heeft kunnen voelen, zal het er over eens zijn, dat Het Kindeke Jezus in Vlaanderen in zijn soort
52
