Pagina:Van Eeden, Grassprietjes (1887).pdf/70

    Mijn vaderland,
    Den Huwlijksband
 Prees ik met al mijn krachten,
'k Zong van ons dierbaar Vorstenhuis,
Van 't lief en leed in eigen kluis
 En Neêrland, Neêrland lachte!!!

    Ween! Holland, ween!
    Waar moet dat heen?!
Mijn volk, gij zijt verkouden!
Wis loopt de wereld op haar end,
Als echte vroomheid wordt miskend
 En voor een grap gehouden !

    Vermolm ! mijn lier !
    Geen dichtervier
 Zal meer mijn borst ontstijgen.
Strooit, vrome barden, dan niet meer
Uw paarlen voor die zwijnen neer,
 Komt! laat ons nu maar zwijgen!

---