Van Kunst en Historie.
† Een projectiel.
Dr. Schaepman heeft beloofd over het nieuwe tijdschrift en de moderne kunst eerstdaags zijne meening te zeggen.
Alvast doet hij in zijn jongste Chronica echter de volgende vraag:
Het staat zeer te bezien, of zelfs dit projectiel de overmoedig voortrennende schare der nieuweren tot een pas achterwaarts zal dwingen.
Met zijn metalen geluid, waarin de warme toon der vriendschap overigens niet gemist werd, heeft immers de doctor reeds voorlang een poging gewaagd om de jonge geestdrift vast te leggen.
Echter tot nu toe zonder vrucht.
En dit is licht te vatten.
Want al weet men aan die zijde opperbest, dat dr. Schaepman niet met een pruik van drie verdiepingen langs den weg loopt, men blijft in hem niettemin zien een artist van de oude garde.
De oude zuurdeesem, de literaire wel te verstaaa, werkt en woelt hem naar het begrip van sommigen nog al te fel door het bloed.
’t Is hem zelfs door jongeren gezegd.
Wel zeer complimenteus en met angstig bewerkte phrasen, maar dan toch gezegd.
Zal hij dus niet bij voorbaat als rechter worden afgewezen?
† Kunst of drukproef?
Zoo we ’t voor ’t zeggen hebben, zouden we gaarne de nieuwe letterproducten een weinig meer correctheid en keurigheid verlangen.
Zoowel in den stijl als in den bouw der phrase.
Reeds het gewone technische lezen mag toch geen torment worden voor den geest.
En heeft mej. Viola niet als eersten eisch van literaire kunst gesteld, dat ge »klaar en precies zult uitzeggen” enz....
