Pagina:Vergif.djvu/106

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
108

school, over hem zelf, terwijl hij van de bank opstond. Gesterkt als door een gebed ging hij vol vertrouwen naar zijn studeerkamer om zijn hersens weer te breken over Tacitus.

En de uilen stoorden hem niet; de school en de stad was hun te groot en te lawaaiïg geworden; zij verdwenen op eens en bleven weg.