XI.
Er waren verscheidene dagen voorbijgegaan, zonder dat mevrouw Wenche iets van Mordtmann gezien had. Eens op een middag toen hij van de fabriek kwam, passeerde hij; maar zij trok zich terug van het raam en verborg zich.
Dat met Mordtmann was een beetje op den achtergrond geraakt; zij had nu geen andere gedachte, dan wat er vóór haar stond: dat zij nog eens moeder zou worden.
Toen Abraham geboren was, had zij langen tijd gehoopt, dat hij een zuster zou krijgen. Maar toen de jaren voorbij gingen, gaf zij die hoop op; en nu waren haar begrippen over kinderen en kinderopvoeding zoodanig geworden, dat zij zich gelukkig prees, waar zij er maar één had om verantwoordelijk voor te zijn.
Ook haar man zou niet blij zijn, als hij het hoorde; dat kon zij vooruit nagaan.
