254
om zich zelf plechtig te beproeven en zich voor te bereiden op Godes aangezicht.
Abraham kreeg het Nieuwe Testament en ging zitten lezen; hij voelde zich zoo klein dat hij klappertandde.
Daar hoorde hij zijn vader uit diens kamer komen. Abraham sprong op en trok zijn rok aan.
De professor kwam binnen, geheel gekleed, met een breede witte das en zijn drie ridderorden in groot ornaat—hij had er de meeste van de heele stad:
"Goeden morgen—mijn jongen! Onze Lieve Heer zegene dezen dag voor je!"
Daarbij overreikte hij hem een groote étui, dien Abraham niet durfde openen.
Maak het open en doe het aan; het is je aannemingshorloge."
Abraham maakte den etui open; daar lag het gouden horloge met ketting en medaillon; hij deed nu ook dat open; maar maakte tegelijkertijd een onwillekeurige beweging.
Het waren de niet te ontwijken oogen die hem volgden sedert den droom van dien morgen.
"Dat is van je zalige moeder," zei de professor geroerd en trok hem naar zich toe.
Abraham stamelde zijn dank en maakte zijn horloge vast. Nu leek de rok ook nog mooier; hij was lang en slank geworden; maar het gezicht
