Naar inhoud springen

Pagina:Vergif.djvu/60

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
62

"Rust wel burger, het is verdiend!" Je zult allemaal broederlijk en zonder aanzien des persoons je leelijk cijfer hebben; en mocht je wenschen mijn oordeel over je toekomst in dit ondermaansche te vernemen, het is dit, dat ik niet geloof dat je je leven voor iets beters dan het uitbroeien van eieren kunt gebruiken; ja, jij, Morten met den bijnaam kunt het misschien nog wel brengen tot duivelstoejager van den loopjongen van den klokkeluider. Abraham Lövdahl, kom hier."

Op zijn plaats teruggekeerd, zag Marius hoe Abraham ineens het ganzen vraagstuk opschreef: 2 X + ½ X+ 2½ = 20; maar hij was te moe om zich te verbazen en te zeer teleurgesteld door opnieuw een leelijk cijfer, wat, zooals hij wist, zijn overgaan nog onzekerder zou maken; maar vooral mismoedig als hij dacht aan dien kleinen trek om den mond van zijn moeder, wanneer zij dat leelijke cijfer op zijn lijst zou zien.

Het was twaalf uur en de oude vrouw die bollen en broodjes met stroop aan de latinisten verkocht, stond al op de trap.

De 4de latijnsche klasse in buizen liep op en neer in den schoolhof; de 3de nog in kielen, stond in groepjes te eten; terwijl de gelukkige kleintjes die om twaalf uur naar huis konden gaan, met Zaterdagsche haast wegstormden.

De lucht helderde een beetje op; de wind liep