Naar inhoud springen

Pagina:Vergif.djvu/62

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
64

is dat luid lezen? quas deas per terras! doe je mond open—Wat? die trage lui van het westen kunnen nog niet eens hun tanden van elkaar krijgen; zit daar toch niet door den neus te praten als een mol, domkop die je bent, wat!"

Dit was de wijze waarop hij gewoonlijk zijn onderricht begon; vooral in de laatste uren als hij zelf prikkelbaar en knorrig werd, na al van 's morgens acht uur af gescholden en gehoond te hebben.

De klasse boog zich voor het onweer, ofschoon zij er al aan gewend waren; maar kleine Marius ging bevend door met voorlezen en kreeg een massa snauwen omdat hij niet hard genoeg schreeuwde.

Het was ongelukkig voor Marius, dat de rector in zijn klasse het latijn had onderwezen in de laatste twee jaren; want nu wilde Aalbom nooit toegeven dat de rector den kleinen Gottwald zoo erg ver had gebracht; en aan den anderen kant was hij bang dat de rector zou willen volhouden, dat zijn lieveling achteruit was gegaan sedert hij bij Aalbom kwam.

Daarom vorderde hij alles van Marius en prees hij hem nooit.

Adjunct Aalbom liep op en neer door de klasse als een roofdier en loerde op een fout om er zich op te werpen; hij was heel lang en dun en