hebt en hen zelfs op een zeer vriendelijke manier een weinig geboycot hebt tot ge ze hebt verkregen, zult ge er natuurlijk op voorbereid zijn, veel meer voor uw aardewerk te betalen, dan gij nu doet zelfs voor het ruwe werk dat gij mogelijk krijgen zult. Ik ben ervan overtuigd, dat u dat niet deren zal; wij zullen alleen minder hebben en minder breken en ons inkomen zal hetzelfde blijven.
Nu kom ik aan een verwante kunst, n.l. het vervaardigen van glaswerk. Deze staat tamelijk wel op dezelfde hoogte als de pottenbakkerskunst. Nooit te voren tot op onzen tijd is er een leelijk of onbeteekenend glaswerk gemaakt, en geen wonder, als men de mogelijkheden, die deze kunst biedt, nagaat. In de handen van een goed werkman is het metaal als levend en smeekt hem als het ware er iets moois van te maken. Niets dan de handelsgeest, die een ongelukkige gevangen neemt en in een glasblazersstoel zet met zijn patroon naast zich (dat naar mijn meening oorspronkelijk ontworpen moet zijn door een tuinman), zou ooit leelijk glaswerk kunnen afleveren. Dit zal niet veranderen, voor wij opgeven te vragen naar glazen van precies dezelfde afmeting, vervaardigd bij dozijnen tegelijk. Indien ik trachten wilde goede glazen te laten maken, zou ik eenige bekwame werklieden bij elkander zien te krijgen, hun zeggen welke hoogte en welke inhoudsmaat de glazen moesten hebben en misschien een algemeene aanwijzing over den vorm, en hen dan hun gang laten gaan. Dan zou ik ze sorteeren, als zij het afkoelingsproces hadden doorloopen (en wat een genot zou dat zijn!) en ik zou een goeden prijs zetten op de beste, want zij zouden dat waard zijn en ik geloof niet dat de slechtste leelijk zou zijn.
Als ik van glaswerk spreek, denk ik natuurlijk alleen
