strekte bouwhoeve "Heihof" op een kleinen afstand recht vóór ons liggen.
We wandelen deze hoeve langs (de weg hier is eenigzins gebogen), en spoedig staan we weer een oogenblik stil, om het prachtige gezicht over het Geuldal op den tegenoverliggenden berg, waarop we hier duidelijk den grooten Maastrichtschen weg (over Berg) onderscheiden, te genieten.
Nú een weinig dalend, dán weer wat rijzend, volgen wij het duidelijk aangewezen spoor, dat ons ten laatste in een der meest romantische holle wegen van deze, daaraan overigens zoo rijke streek brengt.
Erg gemakkelijk valt deze weg juist niet, en als het pas geregend heeft zouden we hem niet durven aanraden. Bij fraai, droog weer verzuime men echter niet er kennis mede te maken.
Wij hebben hier niets verder bij te voegen om den lezer te doen begrijpen dat de indrukken op deze wandeling, waarmede, als men het op zijn gemak aanlegt, een kleine twee uren heen gaan, zeer afwisselend zijn: eerst de fraaien rijksweg, daarna de bergvlakte met het boomrijke gehucht Klein Genhout en eindelijk, "last not least", die holle, echte bandietenweg.
Weldra komen we beneden, vlak achter het station, terecht, en zijn nu, na weinige minuten weer op ons uitgangspunt teruggekeerd, om, mochten we dit verkiezen, in den netten tuin van het hôtel Vossen ons met een glas heerlijk Valkenburgs Pilzner te verkwikken.
