van het bosch volgende, bergafwaarts, en weldra is men op een plaats, waar men het in zijn keus heeft den spoorweg over, of dien verderop langs te gaan.
Het eerste verdient de voorkeur als men zijn wandeling niet verder wil uitstrekken. Men slaat dan, na over de rails gegaan te zijn, onmiddellijk rechts af, verlustigt zich daar even met het gezicht over het fraaie panorama, dat men beneden zich heeft liggen, gaat, langzaam dalende een breeden boschweg in en staat spoedig beneden op den weg, dien we straks afkwamen, maar een heel eind verder dan toen we tegen dat boschpad opgingen. Aan onze linkerzijde ligt een nog jonge sparrelaan, die bij het Kasteel Schaloen behoort, en vlak tegenover die laan, dus aan onze rechterzijde, tegen den berg, staat een beeldengroep, gewoonlijk kortweg "de beeldjes" genoemd.
Maar we hadden nog geen plan om naar huis te gaan, en kruisen dus op het daareven gemelde punt den spoorweg niet, maar blijven aan deze zijde, den weg volgende in de richting van het wachtershuisje dat we op eenigen afstand vóór ons zien. We hebben dus nu den pittoresken Deulkesberg met zijn vele rotsspleten en kloven ter linker en den spoorweg ter rechter zijde.
Bij het wachtershuisje gaan we dezen over en vervolgens, langs den karreweg geleidelijk afdalende, naar beneden. Zoo komen we weldra aan het eerste huisje van Schin op Geul.
De weg dien we nu gegaan zijn, behoort niet tot de meest bezochte, maar ongetwijfeld, om het heerlijke gezicht dwars over een deel van het Geuldal, en, aan de andere zijde, op de grillig gespleten rotswanden, tot de fraaiste wegen.
