Naar inhoud springen

Pagina:WitteHeinrichFlora1868.djvu/386

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

244

lange stijl, met zijn tweekleppigen stempel. Van de meeldraden is dan niets meer te vinden, en dat is zeer natuurlijk, wanneer men er tijdens den bloei slechts op lette dat die ter halverwege met de binnenzijde van de bloemkroonbuis vergroeid zijn. Weldra echter laat ook het bloemsteeltje los en valt dus ook het vruchtbeginsel af, zoodat er, althans bij ons te lande, van de vrucht niets teregt komt.

Behalve deze soort kweekte men er reeds sedert zeer lang eene verscheidenheid van met kleinere bloemen, onder den naam van T. radicans minor. In later tijd heeft men er echter nóg enkele leeren kennen, b.v. T. radicans flava speciosa, die, volgens de opgaven, niet zoo hoog maar veeleer bossig groeit, en buitengewoon bloemrijk moet zijn; gelijk de naam aanduidt zijn de bloemen meer geel, ook bloeit deze vroeger; voorts: T. radicans grandiflora atropurpurea, die in tegenoverstelling van de laatstgenoemde zich door eene zeer sterke ontwikkeling kenmerkt en zeer groote pluimen van hoogroode bloemen heeft; en T. radicans Princei coccinea grandiflora, welker naam veel te lang is; deze moet zeer prachtig zijn en 't midden houden, zoowel wat den vorm als wat de kleur der bloemen betreft, tusschen de beide thans in dit werk afgebeelde.

Inzonderheid voor bekleeding van hooge muren ken ik geen heester die meer aanbeveling verdient. Met deze verschillende Tecoma' s, zoowel als met de reeds vroeger besprokene Wisteria chinensis (zie bladz. 41), bereikt men dit doel volkomen; bovendien, terwijl de laatstgenoemde in 't voorjaar haren rijkdom van bloemen ten toon spreidt, bloeijen de Tecoma's tegen den nazomer.

Nog merk ik hier op, dat van de T. radicans alle knoppen openkomen en ze niet gedeeltelijk, zoo als bij de T. grandiflora 't geval is, ongeopend afvallen.

Wat kuituur en vermenigvuldiging betreft, hieromtrent kan ik naar het vroeger medegedeelde verwijzen.

De gewone Trompetbloem is volkomen tegen onze winters bestand; men plante haar echter tegenover het Zuiden, 't welk aan den bloei bevorderlijk is, en laat verder den heester 's winters geheel aan zijn lot over.