Naar inhoud springen

Pagina:WitteHeinrich DriekleurigeViooltje1875.djvu/52

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd
34
DE FAMILIE STOLMAN.

ijling is begrijpelijk op uw leeftijd, maar ze is min noodig als nuttig. Beschouwt ge zulk een eed werkelijk als van verbindende kracht, dan zoudt ge daardoor een dubbel zware verantwoordelijkheid op u laden. Ik weet trouwens wel, dat uw voornemen goed is, en dit stelt mij dan ook werkelijk gerust.

Zie eens, vervolgde zij, toen ze eenige schreden verder gewandeld waren, wat een aantal bloemen er vandaag aan dat Viooltje open zijn, en alle zijn ze met de bloempjes naar ons toe gericht. Zonderling, dat die op mij altijd denzelfden indruk maken. Altijd is 't mij, alsof die bloempjes mij aanzien, alsof die oogjes mij toelonken.—

Ernst was praktisch, evenals zijn vader, en, al was hij 't nog niet in die mate, dat hij alle fantasie als sentimenteele dweperij over boord had geworpen, toch kon hij niet vinden dat die bloempjes hem aankeken. Hij ook zag wel, dat op elk dier beide zijdelingsche bloemblaadjes zich regelmatig een witte vlek vertoonde, maar dat waren witte vlekjes en niets meer; op oogjes geleken ze geen zier.

Hij wilde echter, vooral op dit oogenblik, zijn moeder hierin niet tegenspreken, maar toch speelde