Ze waren toen alle drie in dezelfde fabriek werkzaam, en woonden met elkander bij dezelfde lieden in. Dalman, een Groninger, en van Maas, in Utrecht thuis behoorende, verschilden met Ernst genoegzaam niet in leeftijd, en alle drie hadden ze dezelfde bestemming. Nadat Ernst naar Duitschland was vertrokken, waren zij nog eenigen tijd aan de fabriek gebleven, en vervolgens samen naar België gegaan; vandaar dat het verblijf van Ernst te Weenen hun onbekend was.
Hoewel ze, wat ambitie voor hun vak betreft, niet voor elkander onderdeden, was Ernst toch steeds de beide anderen in kennis en eigen doorzicht vooruit geweest; zijn liefhebberij bepaalde zich echter uitsluitend tot de werktuigkunde, al het andere was hem onverschillig. Van Maas daarentegen was meer universeel; alles wat schoon is of van vernuft getuigt trok zijn belangstelling; zoodat hij zich op deze overrijke tentoonstelling volkomen in zijn element gevoelde. Dit was ook met Dalman, de vroolijkste en luchthartigste van de drie, het geval; maar diens opmerkzaamheid werd onophoudelijk door de schoonheden, die zich om hem heen bewogen en
