wordt dit anders, en men gaat haar schooner vinden, naar mate men haar bij herhaling beschouwt.
Hoewel niet groot, ziet ze er krachtig uit, en draagt ze toch duidelijk den stempel van zeer fijn te zijn.
Ik voeg hierbij dat de afbeeldingen die ik er nu en dan van zag—ook die in het Journal des Roses—en die allen van denzelfden oorsprong schijnen te zijn, vooral wat de kleur betreft, nog al wat te wenschen overlaten; die is daar veel te rood en veel te donker; ook gaat de bloem meer open dan ze (geheel gesloten) voorgesteld is.
Is die Roos nu iets zoo buitengewoons dat ze de aanzienlijke som, die ervoor besteed werd, wettigt?
Dit antwoord kan in ontkennenden, maar evenzeer in bevestigenden zin beantwoord worden, geheel afhankelijk van het standpunt van hetwelk men haar beschouwt.
Als Theeroos is ze, vooral om de kleur, zeker iets bijzonders, terwijl ook de vorm haar voor den handel in afgesneden bloemen veel waarde geeft; daarbij komt nog dat ze zeer mildbloeiend moet wezen; maar dat er fraaiere Rozen zijn, veel fraaiere zelfs, is wel niet twijfelachtig. Deze intusschen is een „nouveauté" en een nieuwigheid die inderdaad goed is.
Nu vergete men niet, dat, als een nieuwe plant vóór dat ze in den handel komt, reeds algemeen bekend geworden, als de opmerkzaamheid er bij herhaling op gevestigd is, zoodat men er gaandeweg nieuwsgieriger naar werd, zij bij de eerste aflevering heel wat kan opbrengen. Die eerste aflevering moet dan ook den doorslag geven, want is ze eenmaal verspreid en in veler handen, dan daalt de waarde onmiddellijk, terwijl de oorspronkelijke bezitter er niet veel meer van verkoopt.
Deze zal dus wel zorgen haar niet eer uit zijn handen te
