Ik zei daar het „beroemde" kerkhof van Père-Lachaise en terecht; intusschen zouden zij die het niet kennen, zich zeker zeer vergissen, zoo ze meenden dat dit zijn beroemdheid aan zijn schoonheid te danken heeft. Integendeel, het is een ordelooze opeenhoping van monumenten, waarbij heel wat is dat in geen enkel opzicht schoon genoemd kan worden. Zijn algemeene bekendheid is het vooral verschuldigd aan het groot aantal beroemde mannen, die daar ter laatste ruste zijn neergelegd.
Het is dan ook pas in den laatsten tijd dat men te Parijs, in navolging van Amerika, ten opzichte der begraafplaatsen betere beginselen is gaan huldigen.
Ook de nieuwe Parijsche begraafplaatsen kenmerken zich door de eigenaardige, aan het plantenrijk ontleende namen der wegen, terwijl geëmailleerde etiquetten de Fransche namen der boomen en heesters dragen.
Uit dit laatste blijkt m.i. voldoende dat er reden is om deze zaak ook bij ons eens ter sprake te brengen. Het gaat wel niet gemakkelijk hier nieuwe, tegen ingewortelde gewoonten indruischende denkbeelden ingang te doen vinden, maar met den tijd komt men er toch wel toe. Een goed denkbeeld mag hier aanvankelijk lang schijnbaar onopgemerkt blijven, 't komt toch veelal later tot ontwikkeling.
Hierbij dient wel in het oog gehouden te worden dat de kerkhoven, gelijk die moesten ingericht zijn, en zooals ze gaandeweg meer en meer ingericht worden, niet alleen tot het gebied van den tuinbouw behooren, maar dat hun aanleg zelfs een zeer hooge mate van ontwikkeling in kunst en smaak beiden vordert, zoodat men moet aannemen dat alleen tuinarchitecten die aan een degelijk talent veel kennis paren, voor zulk werk berekend geacht kunnen worden.
