ken als ze zich van de groote maatschappij afzonderde, omdat ze over ruimere middelen zou kunnen beschikken, zoo ze niet een deel van haar ontvangsten aan de algemeene kas moest afstaan. Je werd toen zelfs boos over zoo'n bekrompen zienswijze, en wat in het ééne geval waar is, moet ook waar zijn in 't andere; je blijft je zelven dus niet gelijk.
— Praatjes! Jelui vrouwen moet altijd gelijk hebben, al sleep je ook de ongelijksoortigste dingen bij elkaâr om het te bewijzen. De Tuinbouw komt hier niet bij te pas, of liever behoort hier niet bij te pas gebracht te worden, want juist ómdat men hem er bij wil halen, moet het een het andere schaden, en dat is het nu juist waarom .... Maar enfin, de gekken zijn de wereld nog niet uit; gelukkig dat zij die wijzer zijn ze wel in toom weten te houden.
— Ja, vooral als die wijzeren daarbij door dik en dun gaan, en morgen afbreken wat ze gisteren opbouwden. Maar je bleeft daar in je reden steken. „Dat is het nu juist waarom"....je bedoelde zeker; waarom ik Juno een schop gaf en dit blad in elkaâr frommelde. Brengt men dan den Tuinbouw met dierenbescherming in verband?
— Ze slaan van dwaasheid tot dolheid over. Nu weet je 't ineens.
— Juno! blijft hier, zegt mevrouw Nurks tot den hond, die er echter niet aan scheen te denken haar te verlaten, en ze keek daarbij met een ondeugend lachje haar man aan, die in den regel, als ze met dít wapen begon, de zwakste bleek te zijn.
— En waar denk je wel dat ze nu over beginnen? vraagt de heer Nurks, die er behoefte aan schijnt te hebben blijk te geven dat hij zich niet ten onrechte boos maakte.
— Ja, hoe weet ik het? Je noemt dierenbescherming en
