Zuid-Italië, Spanje, Portugal en Griekenland veel gekweekt. Ze zijn daar een zoo geliefde spijs, dat de rijpwording hier en daar feestelijk gevierd wordt.
Het gaat er echter mede gelijk met vele verfrisschende vruchten in warme landen, het overdadige gebruik ervan is niet zonder gevaar, en het gros der bevolking denkt daar pas aan als het te laat is. Inderdaad wordt in den goeden tijd op sommige plaatsen in Zuid-Europa zulk een overdadig gebruik van Tuna's gemaakt, dat dit niet zelden cholerine veroorzaakt, soms zelfs met doodelijken afloop.
Dit zegt echter niets ten nadeele dezer vruchten, die veeleer gezond dan schadelijk zijn; er blijkt alleen uit dat ze bij het volk zeer hoog staan aangeschreven.
Het geslacht Opuntia is nog in een ander opzicht van beteekenis.
Dit is echter indirect het geval.
Op enkele soorten, onder den collectieven naam „Nopal" bekend (Opuntia coccinellifera e.a.) leeft namelijk een vrij groote, witte, wollige luis, die zich, evenals de bladluis, zeer snel vermenigvuldigt. Om dit diertje is het te doen; dáárom worden die planten op velden gekweekt, terwijl dan later die diertjes er afgeschrapt, ingezameld, gedroogd en in den handel gebracht worden als cochenielje.
Men moet het wel goed weten om het te kunnen gelooven, dat die prachtig roode verfstof uit niets anders bestaat dan uit een soort groote bladluizen, en er ligt dan ook niets vreemds in, dat men het er aanvankelijk in Europa niet gemakkelijk over eens kon worden waarmede men hier eigenlijk te doen had, daar toch de Mexicaansche Regeering het in 's lands belang achtte, om den oorsprong ervan zoo lang mogelijk geheim te houden.
