[ eerste blad, 2 ]— In den Algemeenen Nederlandschen Diamantbewerkers Bond is een zeer zonderling conflict uitgebroken, zonderling, over een oude kwestie: de regeling der rechtspositie der leden van het dagelijksch bestuur van den bond. Het klinkt ongeloofelijk, maar het is zoo: de leden van de moderne vakorganisatie hebben zich tot dusver steeds verzet tegen een behoorlijke regeling van den rechtstoestand der bestuursleden. Henri Polak drukt het in het bondsorgaan aldus uit:
„Blijkens den uitslag van de in 1911 gehouden referendum-stemming en de motiveering daarvan, vinden de meeste bondsleden, dat het bestuur een ongehoorde aanslag op hen pleegt, als het verlangt, dat de bestuurders, na een leven van arbeid in dienst der organisatie, door een matig pensioen hun laatste levensdagen onbezorgd zullen kunnen doorbrengen. Dat de bondsleden daarmede een slag in het aangezicht geven aan al hetgeen de arbeidersbeweging op dit stuk overal vordert, beseffen zij blijkbaar niet”.
De bondsraad heeft thans een nieuwe poging van het bestuur, om in den misstand verandering te brengen, verijdeld. De heer Polak deelt nu mee, dat het bestuur daarin niet zal kunnen berusten. Boden, loopers, kantoorbedienden en ander personeel van den bond hebben wel een verzekerde ouderdom, ook het bestuur maakt daarop aanspraak.
Of het tot een staking zal komen?!
