Reis van Sint-Brandaan/deel 6
| < Reis van Sint-Brandaan/deel 5 | Reis van Sint-Brandaan/deel 6 | Reis van Sint-Brandaan/deel 7 > |
|---|
Doe Brandaen, die Gods deghen,
Te rechte hadde al bescreuen
Die twee scone paradise,
1140 Doe waende die goede wise,
Die Gods dienare,
Dat hi al quite ware
Van des waters aerme scaren,
Ende hi te lande soude varen.
1145 Doe bat die heere goede
Met eenen neerensten moede
Onsen eeweliken troest,
Diene dicken hadde verloest,
Dat Hine saen ghesande
1150 Weder te sinen lande.
Doe quam een vreeselic wint anschijne,
Die hem verdreef entie zine
Verre danen vp die zee.
Daer wart hem arde wee.
1155 Die storem wart arde groet,
Die zee borlende ende scoot,
Mids dat hem so verhief die wint.
Doe saghen die Gods kint
So vele visschen daer in die zee,
1160 Dat hem die zorghen dade wee.
Si sagher van so vele manieren
Ghelijc beesten ende wilde stieren
So vele onder dat water gaen.
Doe seide sente Brandaen:
1165 "Dit es seker de Leuer Zee,
Daer ic af wijlen eer
Las so menich tekijn,
Dat es dat gheloue mijn.
Maer ic hebbe groot wonder
1170 Van den gronde hier onder,
Hoe hise wel ghevoeden moghe
Dat hem allen ghenouch doghe;
Maer God, onse heere, es so rike,
Dat Hi hem daghelike
1175 Haer voetsel gheuen mach."
Tote eenen capelaen hi sprac,
Dat hi sochte paerkement.
Hine wilde laten twint.
Die waerheit hi scriuen began
1180 Ende hi beual den stierman,
Dat hi den kiel hilde stille
Om zijnre hulden wille,
Tote hi die waerheit hadde ghescreuen
Van den visschen, die daer dreuen.
1185 Die moonken hadden groten vaer
Van den visschen, die waren daer,
Datsi haer scip bederuen mochten.
Brandaen troestese dat hi mochte
Ende seide: "lieue broeders mijn,
1190 Wilt in Gode betrauwende zijn.
Dor Hem sijn wi hute gheuaren;
Hi sal ons wel bewaren.
Hi heeft alles dinc ghebod
Ende es die almachteghe God.
1195 Ende sente Marie, die goede,
Die si hier in onser hoede
Jeghen dat ons euele zij.
Dies jonne ons Filij Dei;
Ende alle dat hemelsche heere
Amen segghet alle gader
Ende vleeuwet den hemelschen vader."
Doe quam hem an een sachte wint,
Doe saghen si waer een Gods kint
1205 Vp die zee voer hem zweuede.
Het sceen dat onsachte leuede;
Het vlotede vp eenen rusch eerden.
Wat mochte zijns gheweerden,
Als verstoremden der zee vloeden,
1210 Maer dat God na zijns nam hoede?
Van den kiele vloe hi doe.
Sente Brandaen sprac hem toe,
Dat hi van God weghe ieghen hem sprake:
Die rusch verbeidde met ghemake,
1215 Ende wart gheorsam saen.
Ende doe hi bi hem quam, Brandaen
Toter creatueren hi dus sprac:
"Doghedi om Gode dit onghemac
Vp dese wilde zee,
1220 Of doghestu dit wee
Dor dijns selues mesdaet?
So mach dijns werden raet:
Ic bem een abd ghewyhet,
Ende metter stolen ghevryhet,
1225 Die ic van Gode hebben ontfaen,
Dat ic mach in baten staen
Ende haer pine hem corten mach,
Beede jaer ende dach.
Hebdi al sulke dinc ghedaen,
1230 Dor God so willic di ontfaen."
DOe sprac die eenzedele:
"Met mi so wart di euele
Vergouden dijn capelaen,
Dien du verlores, Brandaen,
1235 Vore den sconen paradise.
God heeft mi mine spise
Ende alle mine lijfnare
Een jaer min dan .c. iare
Vp deze zee ghegheuen.
1240 Bij zijnre ghenaden moetic leuen
Ende wachten na zine leere.
Mijnre broeders es noch meere.
God onse vader es so goet,
Dat sine ghenade ons voedt
1245 Metten hemelschen brode.
Hi halp ons te onser node
Daer dijn moonc weder quam,
Die hu die duuel nam
Voer die rikelike zele,
1250 Daer hi stal den breydel so wale.
Si wachten oec haren hende
Vp die hoghe steenwende.
Die ruwe heere alleene,
Dien ghi saecht sitten vpden steene,
1255 Die halp di ter stede
An Gode met zijnre be[de],
Dattu vercreghes dinen capellaen."
Doe seide sente Brandaen:
"Dore die Gods eere,
1260 Nu segghe mi noch meere
Van dien heeren, hoe si leuen
Ende hoe si daer verdreuen.
Sij leuen so heleghelike
Ende verdienen Gods rike."
1265 Doe sprac die heere goede
Met groeten oemoede:
"Een stat was, hiet Vaserijn,
Danen dat wij gheboren zijn;
Die stont in eenen lande
1270 Daermen Gode niet en kande.
Dor des volcs grote zonden,
So zanct al in afgronden,
Alle dat groete lant
Ende alle dat boze volc te hant;
1275 Dat nam daer quaden hende.
Maer vp die hoghe steenwende,
So heefter God een deel gheset
Van onsen broeders, dat wet.
Daer voetse die Gods cracht,
1280 Die mi hare heuet bracht,
God, onse lieue heere.
Onse broeders es noch meere,
Die ghelijc mi leuen
Ende vp dese russche zweuen
1285 Bouen der zeewes gronden.
Dat quam van minen zonden,
Dat wi ghesceeden waren.
Dus moetic alleenen varen.
Doe dat lant verdranc
1290 Ende meneghe borch versanc,
Also Sodoma dede ende Gomorre,
Die groete stercke torre,
Daer scorde alle die eerde
Ende alle die groene zwaerde
1295 Van dien erderijke.
Desen rusch houdic vastelike
Tote minen hutersten hende.
God moete ons allen zenden
In hemelrike meet eeren.
1300 Noort waert saltu keeren,
Daer saltu sien groet wonder."
Een wint hief daer van onder,
Diese sonder orlof dede sceeden.
Elc voer daerne God wilde gheleeden.
1305 DAer voer die kiel in corter wijle
Ouer meneghe mile.
Dat quam van eenen bedruusche
Ende van eens wints gheruussche,
Dat die kyel also verspranc,
1310 So meneghe dachuaerde lanc.
Daer wart hi wel gheware,
Dat hi den bouc ontgalt dare,
Dien hi bernede in den viere;
Dat becochte hi wel diere,
1315 Daer die kiel so verre spranc:
Meer dan .m. milen lanc
Jn groeter ongheweltheit.
En hadde ghedaen Gods ghenadicheit,
Hi en hads niet moghen ghenesen.
1320 Daer voer hi voert, so wi lesen.