Reis van Sint-Brandaan/deel 9
| < Reis van Sint-Brandaan/deel 8 | Reis van Sint-Brandaan/deel 9 | Reis van Sint-Brandaan/deel 10 > |
|---|
1815 Doe si te scepe waren ghegaen,
So quam hem ghevolcht saen
Een volc van wonderliker ghedane,
Als ons de bouc doet te verstane.
Si hadden wolues tande,
1820 Ende hieten Walscherande.
Seere sie verbolghen waren,
Datsi hem dus zijn ontvaren.
Hoefde hadden si alse zwijn -
Hoe mochten si wonderliker zijn -
1825 Mans handen ende honden been,
Si screyden al in een,
Cranen hals, mans buuc vorware,
Onder die voete ru van hare.
Sijndin was al haer ghewant.
1830 Boghen droughen si in die hant
Ende pijle daer in gheset,
Wel gheslepen ende ghewet.
Si hadden langhe baerde.
Si rochelden alle haerde,
1835 Alse doen wilde beeren.
Hem berau arde zeere,
Dat hen sente Brandaen
Huut haerre borch was ontgaen.
DOe sprac sente Brandaen:
1840 "[L]atet tscip al sachte gaen
[H]ier in desen vliete,
Dat ons niet en sciete
Dit eyselike commer.
Nu heeft mi groet wonder,
1845 Of si Gode kennen yet;
Ic wille weten van hem dbediet."
Vp die stauene ghinc hi staen,
Hi bemanetse vele saen,
Bi Gode ende bi zijnre cracht,
1850 Ende bi al dat Hi heeft ghewracht
Ende noint liet gheweerden
In hemele ende in der eerden,
Dat sine met vreden lieten
Tote bi den lande vlieten,
1855 Dat hi hem spreken mochte.
Si leiden vele sochte
Die boghen hute haerre hant
Ende zweghen alle te hant.
Doe vraechde sente Brandaen:
1860 "Kendi Gode, doet mi verstaen."
Doe sprac een daer onder:
"Brandaen, du heues wonder
Dore varen in menich lant.
Nu heeft hu God hier ghesant
1865 Dien du voer ons minnet.
Hoe wel dattune kinnet,
Wij kenden eer, verstaet dat,
Daer Hi in sinen trone sat,
Daer wine saghen alle,
1870 Voer Lucifers valle."
Doe sprac sente Brandaen:
"Dit soudic weder segghen saen,
Maer dat mi bestaet niet;
Een wijs man bescreuen liet,
1875 Dinghele dorsten niet beghyen
Datsi Gode hadden ghesien
In den aensichte zine.
Du wils di domphede pinen;
Ic segghe di te voren
1880 Du en moghes mi niet verdoren
Met dusdaenre mare.
Dine woerde sijn ongheware
Ende oec loghenlijc:
God es onghesienlijc.
1885 Du best zeer bedroghen;
Wat hebstu di toe ghetoghen?
Nye en saghen hoeghen, dats waer,
God es so wonderlike claer;
Dine hoeghen, zwijnijn,
1890 Waer mochten si commen zijn
Datsi Gode saghen, den hoghen,
Dien di ingle niet sien en moghen,
Ja in vullen aenghesichte?
Waer saechdine dan te rechte?
1895 Doe Hi in erderike was zone,
Drouch Hi in hemelrike crone:
Hier was Hi sone ende daer vader;
Nochtan was Hi daer al gader
Vader, Sone, Helich Gheest,
1900 Eenich heere ende alre meest.
Du dincs mi ombedacht;
Ouer al es sine macht,
In hemele ende in diepe afgronde,
Ja ter hellen mense vonde,
1905 Die des gherochte,
Dat Hise daer sochte.
Wat wiltu di toe tyen,
Dattu Gode souts hebben ghesien!"
Doe sprac die wonderlike gheest:
1910 "Brandaen, dattu niet ne weets,
Des en wiltu niet betrauwen,
Dat sal di noch berauwen;
Oec suldijs ghewinnen scade.
Den bouc verberrenstu bi onrade,
1915 Daer die waerheit in ghescreuen was;
Hoe leede es di worden om das.
Nu hebben ghesien dine oghen
Dattu doe niet wils ghelouen.
Daer omme so doen si wijselijke
1920 Ende leuen saleghelike,
Die an Gods woorde ghelouen,
Al en saghen zijs noint met oghen.
Ja en scrijft ons sente Jan
Hoe in Thomase, den heleghen man,
1925 Tgheloeue was te broken?
Al hadt hem God vorsproken,
Doe hem quam die mare
Dat God verresen ware,
Hi en wildes niet ghelouen,
1930 Hi en saecht metten hoghen
Dat God ware vp verstanden.
Hi moest tatsten metten handen
Ende sine wonden also beuaen.
Daer na quam God tote hem saen
1935 Ende seide: "Thomaes, com, tast mijn wonden,
Ende zijt ghelouich tallen stonden."
Doe seide die twifeleere:
"Nu so ghelouics, heere,
Dattu best verresen nu."
1940 "Vele te salegher so bestu,"
Sprac doe die heleghe Kerst,
"Dattu ghelouende worden best,
Maer wel salich so sijn die,
Die Mi nochtan en saghen nye,
1945 Ende gheloeuen an mi."
Brandaen, nu bedincke di
Hoe hout die heleghe Kerst
Den wel gheloeuenden es."
Noch sprac die zwijninen mont:
1950 "Brandaen, ic make di cont,
Waer wi Gode so na ghyen
Dat wine wel mochten sien;
Dat was doe Lucifer ghedachte,
Dat hi met ouerdegher crachte
1955 Vp den hemele wesen woude,
Anders dan hi wesen soude,
Dat en was ons lief, no leet mede;
Inghelen waren wi van sulker claerhede,
Dat wi Gode saghen daer;
1960 Dit segghe ic di vorwaer.
Maer met Lucifers valle
So moesten wi vallen alle.
Doe sprac God te handen
Tote ons Walscheranden -
1965 Om dat wi hadden zwijnen moet,
Dat dor doghet niet en doet;
Het heeft eenen bozen list,
Het leit in des goors mist,
Int slijc of yewers onreins hel,
1970 Daer in es hem also wel
Alst ware in een reine stede.
Wij verzwijmden ons, dats waerhede,
Recht alse dat onwijse zwijn,
Dies moeten wij hem ghelijc zijn.
1975 Half zijn wi ru ende hondijn,
Hoe mochten wi wonderliker sijn?
Dat verdienden wi daer mede,
Om dat wi des honts zede
In hemelrike beghinghen;
1980 Want van ne gheenen dinghen
En wrought hi den bekenden man,
Sint dat hine nomen can;
Maer hi staet hem zwijghende bi,
Hoe hout hi sinen meester zi,
1985 Dat hi hem eenich scade ghedoet.
Dies gaf ons God dit lant goet
Te zoenen ende te mieden,
Omme dat wi sine scade niet berieden;
Omme dat wi dus stonden stille
1990 So hebben wi dus onsen wille;
Verlaten so es ons der hellen;
Men sal ons daer niet quellen
Met Lucifers ghesellen,
Die daer die zielen quellen;
1995 Wi hopen ghenadelike
Vp Gode van hemelrike."
DOe seide sente Brandaen:
"Wij waren in huwe borch ghegaen;
Daer saghen wi grote chierheit
2000 Ende arde groete rijcheit,
Die daer es ghenouch.
Diet daer al te gader drouch
Hi was vroet ende wel bedacht.
God heeft ons met zijnre cracht
2005 Van danen so wel gheleet,
So dat ict alre beste weet,
Dat wi daer niet en namen
Die wi ons doruen scamen
Of in pinen doruen comen.
2010 Wie en hebben hu niet ghenomen,
Dies weet God die waerheit;
Waers oec yet, dat ware mi leit.
Ende hadde God met zijnre cracht,
Die ons hier heuet bracht,
2015 Die draken niet ghebonden,
Si hadden ons verslonden
Daer wi ter poorten ghinghen in.
Nu wondert mi in minen zin,
Waer ghi waert gheuaren
2020 Doe wi in huwe borch waren."
Doe sprac een Walscherant:
"Wi waren in een ander lant
Ouer een wout gheuaren
Met lx. groete scaren
2025 In dat lant ten draken;
Wel vele onghemaken
So hebben wi alle daer ghedaen;
Wi waren daer wel naer gheuaen.
Si daden ons menghen toren:
2030 Met spotte namen si ons coren,
Dat segghen wi te waren.
Dies waren wi daer gheuaren
Ende hebben met hem gheuochten
Aldaer wise sochten.
2035 Wi hadden groot volcheere;
Si brochten oec ter weere
Harde vele crachten;
Weghen ende grachten
Hadden si alle beleghet;
2040 Si en waren nye so ontweghet,
No in so grammen moede,
Sint dat hem God, die goede,
Ghedoghede den twifel,
Dat si moesten metten duuel.
2045 Wij en segghen hu nemmeere,
Of du en wils weder keeren
Tote onser borch van prijse;
Daer willen wi eeere bewijsen."
"Neen wi niet, wi willen varen
2050 Daer ons God moet bewaren,"
Sprac die goede sente Brandaen,
"Ende Gode volen so moetti gaen."