Reis van Sint-Brandaan/deel 8
| < Reis van Sint-Brandaan/deel 7 | Reis van Sint-Brandaan/deel 8 | Reis van Sint-Brandaan/deel 9 > |
|---|
Doe dus die kiel ontran
Entie moede scipman
Van der heeter aermer scaren,
1600 Doe quamen si saen gheuaren
Vp eene der bester eerden,
Die oyt mochte gheweerden.
Daer sach yemen selden;
Daer wiessen vp die velden
1605 Beede coren, vruchten ende wijn
Ende alle vruchten die moghen zijn,
Sonder ackeren ende grauen.
Daer was lettel noot van hauen;
Visch was daer ghenouch
1610 Die daer dat water drouch
Ende vleesch wilt ende tam
Al dat nye herte bequam.
Dese ieghenode scone
Was altoes euen groene.
1615 Dat es Multum Bona Terre
Ende es gheleghen arde verre
Van alre meinschen conden.
En hadde God tien stonden
Dat scip daer niet ghesent,
1620 So waert ons bleuen ombekent.
Doe daer quam sente Brandaen
Entie hem waren onderdaen,
Hare moethede ende pijne al
Verghinc hem groet ende smal
1625 Mids der zoetheit menegherande,
Die si ontfinghen in dien lande.
ALse sente Brandaen entie zine
Waren in desen lande fine,
Saghen si eenen berch so hoghe,
1630 Sine consten niet verhoghen
Sine groete hoecheide;
Hem dochte in der waerheide,
Dat die wolken daer vp zweueden;
Ne gheene dinghen die leueden
1635 Ne quamen daer vp, si en vloghen,
Maer teenen hanghenden woghe.
Met zorghen si ane vinghen,
Datsi daer vp ghinghen.
Die berch was bouen scone
1640 Ende hiet Mons Syone.
Daer slouch an der zee vloet;
Nye en was berch so goet.
Daer si dien berch vp gaen,
Saghen si an den berch staen
1645 Eene borch so rikelike,
Noint en sach meinsche der ghelike.
Daer saghen si vreeselike draken
Ende lindwormen, die gapen,
Ende hem voer tallen stonden
1650 Dat vier huten monden.
Dese wachten die poerten daer,
Maer metten woerden Gods vorwaer
Beual hem sente Brandaen,
Dat sise in lieten gaen.
1655 Ter doren in die huere.
Die bouc seit dat die muere
Alle waren kerstalijn.
Daer waren letteren steenijn
So vele daer vp ghenomen,
1660 Sine consten ten hende comen.
Daer waren ghegoten jnne,
Bi meesterlike zinne,
Van copere ende van eere
Menegherande diere
1665 In dien rinc muer al omme,
Som recht ende some cromme.
Diese eerst ghinc besien,
Hi mochte van vreesen vlien
Want si hem hute dien muer ghebaren,
1670 Als of si alle leuende waren.
Daer stonden all die dieren,
Die ic noint horde nomen hiere:
Leeuwen, panteeren, tygheren met;
Oec stonden daer gheset
1675 Eencorne ende lupaerde
Ende beesten van meneghen aerde;
Olifanten, herten ende hinden
Mochte men daer al vinden;
Oec stonden daer vele vormen
1680 Van vreeseliken wormen.
In midden dien borghe vloot
Een riviere wel groot,
Die al dwilt dede omme gaen,
Dat niet stille mochte staen.
1685 Si saghen al openbaren,
Die daer commen waren,
Dat die beelden bi wilen spronghen
Ende riepen ende zonghen,
Als of si wech wouden
1690 Ende huten muere varen souden.
Daer stonden meneghe vorme:
Daer waren sulke worme
Half ru ende alf bloot.
Noint sach man des ghenoot.
1695 Noch stont daer onder
Ghegoten menic wonder:
Daer stont die stercke liebaert;
Jc wane nye dier ghewaert,
En stont daer ghegoten.
1700 Visschen daer oec vloten
Harde menghertiere.
Hoert, wat dede die riuiere:
Herten entie hinden
Vloen daer voer die hasewinden;
1705 Wilde zwijnen liepen daer,
Die iaghere reet hem naer,
Al blasende eenen horen.
Hem liepen oec voren
Menich wonder so vele.
1710 In caent ghesegghen niet wele.
Daer speelden oec in den mueren
Orssen met conuertueren
In eenen rijnghe wijde.
Hem hilden oec bezijden
1715 Rudders als of si leueden;
Vanen dat daer zweueden.
Daer toe mochtemen daer scauwen
Harde vele vrauwen.
Daer bliesen die wachtaren;
1720 Die ghene dies onwijs waren
Waenden datsi leefden daer.
Jc mach hu segghen ouer waer,
Jn dese zale gheheere
Was wonders vele meere:
1725 Daer verlichten die tinnen
Beede buten ende binnen,
Ghelijc dat doet die dach sterre,
Die vp rijset so verre.
.vim. torren stonden tien male
1730 Vp den muere omme die zale.
Die torren die blecten al
Ende muere ende zale groet ende smal,
Alse yser doet in den viere.
Gheen dinc en was daer diere
1735 Dan onghemac ende aermoede.
Meneghe culcte goede
Ende zijdine sporwaren
Saghen si daer te waren,
Die daer hinghen te dien male
1740 Bouen de bedden in die zale.
Die vloer van der zalen was
Al gader snee wit glas.
Daer dore blecten die goud male.
Dus rikelic was die zale.
1745 In die houe vrone
Stonden cedre scone
Ende andre bome so vele,
Dat die zonne niet wele
Schijnen mochte ter eerden.
1750 Daer en mochte niet nat werden.
Dies namen si alle gome.
Onder die ceder bome
So was die acker scone
Ende tallen steden groene.
1755 Daer hinc menich guldin vat.
Noint en was huus bat
Verchiert met dieren dinghen.
Daer mochtemen horen zinghen
Die voghele in allen tijde.
1760 In dese borch wijde,
Daer stont midden in een palas -
Ic wane noint gheen en was
Verchiert also wele:
Ghimmen was daer so vele
1765 Met dierbaren ghesteenten,
Gheset in helps ghebeenten;
Die vloer was saphier ende glas.
Jc wane noint dinc en was
Ghemaect bouen der eerden,
1770 Dat beter mochte weerden
Of dat ghemaect was bat,
Ouer waer segghic hu dat.
Ghegoten was het van eere.
Het en wert nemmermeere
1775 Ghemaect so goet weerc,
No so vaste, no so steerc,
Als daer vp dien dach
Sente Brandaen sach.
Die moonke besaghen besonder
1780 Dat menichfoudeghe wonder.
IN die borch so spronghen
Diere watre; daer zonghen
Molenen of si hadden tonghen,
So dat al verclonghen
1785 Beede berch ende dal
Ende dat daer bi was ouer al.
Die bouc seit ons dat,
Dat vloyden int ghewat
Visschen die daer speelden;
1790 Ende alrande weelden
Waren der borch onderdaen;
Dat scrijft ons sente Brandaen.
Doe sprac die besijngde capelaen:
"Hets goet dat wi henen gaen,
1795 Eer wi hier scade ghewinnen.
Mi dincke in minen zinne,
Het en es sonder meester niet,
Dit wonder dat ghi hier siet.
Werden si onser gheware,
1800 Wine moghen hem niet ontfaren,
Sine doen ons sulken aerbeit,
Dat ons die vaert wert leit
Ende ons lijf rauwet.
Dit weerc heuet ghetauwet
1805 Een wonderlic ghedyet,
Dat hem an Gode en keert niet;
Hets van wonderliken zeden.
Si moghen ons bringhen tonvreden,
Alsoe die ghene daden,
1810 Die ons so hadden verladen
Ten berghe die berrende dan."
Doe bat die stierman
Sente Brandane ende dien heeren,
Datsi wilden te scepe keeren.