Sinne- en minnebeelden/Sijne vrienden geeft hij het al slapende

SIJNE VRIENDEN GEEFT HIJ HET AL SLAPENDE.
De meeu, die soeckt haer aes en geeft haer op de sanden,
Sy flikkert over zee, sy wandelt aen de stranden;
De mossel roert haer niet, maer leyt alleen en gaept;
Het schijnt of datse rust, of datse leyt en slaept.
En, desen onverlet, soo wort de meeu gevangen
 Van iet dat niet en doet als aen de klippen hangen.
Ey w’erom dus gewoelt om staten, rijckdom, eer?
Ons doen en gelt’er met, ’t is al uw’ segen, Heer!