Van den ever

Uit Wikisource

Van den ever

Auteur Anoniem
Genre(s) Poëzie
Brontaal Nederlands
Datering 1334
Bron *J.F. Willems, Wapenlied van Jan den IIIe, hertog van Brabant in: Belgisch Museum voor de Nederduitsche Tael- en Letterkunde en de Geschiedenis des Vaderlands, vol. I, 1837, p. 287-296
Auteursrecht Publiek domein
Logo Wikipedia
Logo Wikipedia
Meer over Van den ever op Wikipedia

1.

Her Ever, ghi zelt

Op dit velt

Verliesen tspel;

Want die tande

Uwer viande

Zijn te fel.


2.

Her Everswijn,

Want dese hier sijn

Zo soect oetmoet

Van allen dinghen,

Eer wi u dwinghen

Dat ghijt doet,


3.

Edelen lieden

Zoudi mieden

Hebben ghegeven,

Zo haddi hierbi,

Her Ever vri,

In dere gebleven.


4.

Werct bi rade,

Ende zoect genade,

Ever, hets tijt,

Of ghi blijft

Immer ontlijft

In dit crijt.


5.

Ever, ic moet

In u bloet

Mijn tanden netten;

Want u en kan

Engheen man

Nu ontsetten.


6.

Ghi hebt gesaet

Ende mi gehaet,

Her Ever wreet,

Ic zaelt verhalen;

Ghi moet betalen,

Wien lief of leet.


7.

Ghi hebt te voren

Gedaen toren

Den vorders mijn;

Dat zal an u,

Her Ever, nu

Ghewroken sijn.


8.

Ever, u en mach

Engheen slach

Staen în staden.

Leit u hoot

In onsen scoot;

Laet u gheraden.


9.

Her Ever, vliet;

Want ghi wel ziet

U en helpt gheen weren:

Hier es zulc alleen

Ontsien cleen,

Dat ghi moocht deren.


10.

Her Ever fier,

Ghi blijft hier

Int verlies:

Ghi en cond ontgaen;

Ghi blijft gevaen,

Zijt zeker dies.


11.

Het es hier bi

Twilt, dat mi

Te vaen behaget,

Daer ic om liep,

Bies ende riep,

Ende hebbe gejaget.


12.

U hulpe zal,

Her Ever, zijn smal.

Ghi moocht wel zien;

Want gheen slop

En is u op,

Dair ghi moocht vlien.


13.

Her Everswijn,

Hier suldi sijn

Nu vercocht:

Het is wel tijt;

Want ghi sijt

Langhe gesocht.


14.

Ic hebbe gejanc,

Over lanc,

Ende groot gescal

Gehoort van honden:

Hi es nu vonden

Diet gelden sal.


15.

Wat ghi u hoet,

Ever, ghi moet

Neder vallen;

Ghi sijt ontseit

Ende ombeleit

Van ons allen.


16.

Ever, ghi waert

Onvervaert

Bleven in dere,

Had ghi gewandelt

Ende u gehandelt

Als een here.


17.

Her Ever wilt,

Nu es u scilt

In bedwanghe:

U zaels verwassen

Dat ic gebassen

Heb zo lange.


18.

Wat meendi, dwase?

Waendi enen hase

Hebben voir di?

Te dinen scanden

Sijn dine tanden

Hem comen so bi.


Ic rade di, kere!

En com nemmermere

In des Evers pas.

Ende, om dat gi immer wilt

Scoren sinen scilt

Zo haver das!


19.

Ic ben die hertoghe van Brabant.

Bi den Ever ben ic genant.

Vrient ende mage gaens mi ave,

Sonder van Baren die edel grave.

Alle dragen si op mi haet.

Mijn antwoirde nu verstaet:

Dit gedreich ende overmoet

En is eerlic noch goet;

Mer is dat ghi immer wilt

Nu duerhouwen minen scilt,

So trect te velde op enen dach,

Ende neemt daer dats u werden mach.

Somtijt so heb ic bescut

Sulken, die hier steit gecut,

Ende sine tande te miwaert dreget:

Hi lonets mi also mens pleget;

Mer wat dooch al dit gebronc?

Dat ghi verloort voir Woeronc

Waendi dat verhalen nu?

Ic hoop ic saels nu jeghen u

Also wel verweren, hier ter stede,

Als mijn goede oude vader dede.

Afkomstig van Wikisource NL, de Vrije Bron. "https://nl.wikisource.org/w/index.php?title=Van_den_ever&oldid=122260"